با الهام از آيه‌‌ي "بسْمِ‌الله‌ِالرَّحْمَنِ‌الرَّحيمِ"
(قسمت پنجم)
روش (غالب) خداوند، نرمی است.نرمی در مهربانی نهفته است و محبت نرمی را به بار می آورد.خداوند مهربان، خداوند نرمی است. روش او نرمی است پس این بهترین روش هاست زیرا روش داناترین و تواناترین موجود عالم است و انسان که مولایش خداست به دلیل سرسپردگی‌اش، براساس آنکه تسلیم اوست... می‌بایست مانند او رفتار کند.
وقتی گفتی "بِسْمِ‌الله‌ِالرَّحْمَنِ‌الرَّحيمِ"، آیا نرم بودی و به نرمی رفتار کردی؟ اگر اینطور نیست پس تناقضی درکار است و گوینده در خواب است.
و اگر در بیداری گفتی "بِسْمِ‌الله‌ِالرَّحْمَنِ‌الرَّحيمِ" پس یکی از نشانه‌های تو نرمی و نرم‌خویی است. "بِسْمِ‌الله‌ِالرَّحْمَنِ‌الرَّحيمِ" انسان را نرم می‌کند. مثل آب شفابخشی است که انسان به سان چوبی شکننده در آن خیس می‌خورد، انعطاف‌پذیر می‌شود و شکنندگی خود را از دست می‌دهد. انسان از گل ساخته شد؟ اما الآن دیگر همان گل هم نیست بلکه این گل سفت و سخت شده.مثل سنگ خارا شده.دائماً می‌خراشد و خراشیده می‌شود. می‌شکند و شکسته می‌شود. و "بِسْمِ‌الله‌ِالرَّحْمَنِ‌الرَّحيمِ" بارانی است که می‌تواند بر آن ببارد، آن را در برگیرد، این سنگ سخت را نرم کند و در اولین مرحله به گِلی خمیرگونه برساند. این از اولین برکات است بعد می‌تواند این خمیر را شکل دهد و به عالی‌ترین اشکال در بیاورد.می‌تواند این خاک را در خود حل کند و آن را نیز به آبی آسمان و نوری الهی بدل نماید...
"بِسْمِ‌الله‌ِالرَّحْمَنِ‌الرَّحيمِ"می‌گوید نرم باش و به نرمی رفتار کن.ابرها از نرم‌ترین چیزها هستند و ابرها از پربرکت‌ترین موجودات این عالم‌اند و همه چیزهای زنده از آب پدید آمدند، زندگی به آب وابسته است اما آب، از ابر حاصل می‌شود و به ابر زندگی می‌یابد...
هر کسی که نرم است از او زندگی و برکت به بار می‌آید. حیات زمین و زندگی زندگان، به نام خدا، از ابر آغاز شد، زیرا به آب است. و نرم‌تر از ابر، نور است...
انسانی که نرم است مثل ابر پربرکت است.او مجرایی است برای رساندن روزی دیگران پس روزی خودِ او روان و جاریست...
خداوندی که نرم است پیروز مطلق است و توفیق و پیروزی در نرمی نهفته است زیرا این روش خداست و آنها که به روش خداوند عمل می‌کنند برکات نرمی و معانی ژرف آن را یافته‌اند.رسول خدا محمد مصطفی (ص) می‌فرماید نرمی کلید امور است...
او از کجا این چیزها را می‌داند، از جایی نخوانده و حفظ نکرده بلکه به آن عمل کرده آن را از خداوندش یافته و تجربه کرده. امیرالمومنین علی (ع) نرمی را از معلمش، پیامبر اسلام (ص)آموخت.در کار خدا تفکر کرد، "بِسْمِ‌الله‌ِالرَّحْمَنِ‌الرَّحيمِ" را جدی گرفت و در این جدی گرفتن یکی از چیزهایی که یافت نرمی بود. اما در نرمی هزار چیز دیگر یافت. او کشف کرده است که پیروزی واقعی توأم با نرمی است و این را به شکلهای مختلف می‌فرماید. نرمی نما تا توفیق یابی. نرمی و مدارا کلید پیروزیست.نرمی و مهربانی بارورشدن مصلحت و علامت پیروزی است. بوسیلهٔ نرمی و مهربانی مقاصد به دست می‌آید...او یافته است که نرمی، سختی‌ها را از میان برمی‌دارد، همانطور که نور تاریکی را می‌زداید.می‌فرماید نرمی دشوارها را آسان کرده و اسباب سخت را سهل می‌گرداند...
سخت بودن با "بِسْمِ‌الله‌ِالرَّحْمَنِ‌الرَّحيمِ"گفتن تناقض دارد و سختی روش خداوند نیست. خداوند با بندگان خود حتی با گناهکاران و دشمنان خدا، تا حداکثر ممکن با نرمی و مدارا رفتار می‌کند. زود عذاب نمی‌دهد. فرصت می‌دهد.مچ‌گیری نمی‌کند و خطای بندگان خود را می‌پوشاند.سَتَّارُالْعُیوُبْ است. به آنها امکان جبران و تجدید نظر می‌دهد. توبه‌پذیر است و این یعنی نرم و انعطاف‌پذیر است.گاهی حتی دشمن خود را به نزدیک‌ترین دوست خود بدل می‌کند و این نرمی است... نور و ابر و آب از خداوند آموخته‌اند نرمی را. خوشا بحال کسی که نرمی را یافته زیرا توفیق و برکت را یافته است...
اگر مسلمانی پس مهربان و بخشنده باش و اگر نیستی بدان که حقیقتاً مسلمانی را تجربه نکرده‌ای و این اسم است و بیش نیست. اگر مسلمانی پس نرم باش.سخت و خشن نباش و توجیه نیاور که در فلان جا گفته شده "اَشِدَّاء عَلَی الْکُفَّارْ" یا خشونت را توصیه کرده است. آن پیام به مؤمنین است کسی که ایمان دارد و کسی که ایمان دارد نرم است.فرق می‌کند بین توانگری که بسیار دارد و بسیار می‌بخشد اما خودش در تنگدستی زندگی می‌کند با کسی که ندارد و بسیار بخیل است ودر تنگدستی ساکن است. اگر انسان مهربان و بخشنده در شرایط خاصی شدید عمل کند، این خود از علائم تسلط و احاطهٔ او برخویشتن است اما انسانهای فرصت‌طلب و توجیه‌گر، بداخلاقی خود را با فلان توصیهٔ مقدس مخلوط می‌کنند و پوششی مقدس می‌دهند و هویت دروغین را در خود پرورش می‌دهند.