|
مناجات خمس عشره
به نام خداوند بخشاينده‌ي مهربان
مناجات اول: مناجات توبه كنندگان
1- اي معبود من! گناهانم لباس ذلّت بر من پوشانده و دور بودن از تو لباس بيچارگي بر تنم كرده و جنايت و گناهان بزرگم، باعث مردگي دلم شده.
2- اي نهايت آرزو و اي زيباترين دلخواهم و اي تنهاترين پاسخ‌گويم و اي آرزويم! با توبه، دلم را زنده گردان.
3- پس به عزّتت قسم! كه براي گناهانم، آمرزنده‌اي به غير از تو نمي‌بينم و براي شكستگي‌ام، جبران كننده‌اي به غير از تو نمي‌يابم. بارالها! با فروتني و تواضع به درگاهت باز مي‌گردم و پيشاني مذّلت به پيشگاهت مي‌گذارم.
4- خداوندا! اگر مرا از نزد خود دور كني، به نزد چه كسي پناه برم و اگر مرا از درگاهت براني، به نزد چه كسي بروم، واي بر خجلت و رسواييم و واي بر اعمال بد و گستاخي‌ام.
5- اي بخشاينده‌ي گناهان بزرگ و اي پيوند زننده‌ي استخوان‌هاي شكسته! از تو مي‌خواهم كه گناهان هلاك‌كننده‌ام را ببخشايي و رسوايي‌هاي پنهانم را پرده‌پوشي كني و مرا در روز قيامت از خنكاي عفو و بخشايشت محروم نكني و از گذشت و پرده‌پوشي زيبايت مرا برهنه مگذاري.
6- بارالها! سايه‌ي ابرهاي رحمتت را بر گناهانم بينداز و بر عيب‌هايم، باران مهرباني ببار.
7- اي معبود من! آيا بنده‌ي فراري جز به سوي مولاي خويش باز مي‌گردد؟ و آيا از خشم او، پناهي جز مولاي خود مي‌يابد؟.
8- اي معبود من! اگر توبه نمودن از گناه، پشيماني باشد پس من از پشيمان‌ها هستم و اگر استغفار از گناه، باعث ريختن و از بين رفتن گناهان مي‌شود، پس من از استغفار كنندگان هستم؛ حقّ بازخواست كردن از آن توست تا هنگامي كه راضي شوي.
9- اي معبود من! تو را قسم مي‌دهم به قدرتي كه بر من داري، به سوي من روي نما و تو را قسم مي‌دهم به بردباري و صبري كه نسبت به من داري، گناهانم را ببخشاي و تو را قسم مي‌دهم به دانايي كه نسبت به من داري، با من مدارا نما.
10- اين تو هستي كه دري از عفوت را به روي بندگانت باز كرده‌اي و نام آن را توبه گذاشتي و فرمودي: "به سوي خدا توبه كنيد، توبه‌اي بدون بازگشت"، پس كسي كه اين در را باز ببيند و نسبت به داخل شدن در آن غفلت كند، عذر و بهانه‌اش چه مي‌تواند باشد.
11- اي معبود من! اگر گناه از بنده‌ات زشت است ولي بخشيدن از طرف تو زيبا مي‌باشد.
12- اي معبود من! اولين كي نيستم كه نافرماني تو را كرده باشد و توبه‌اش را قبول كرده باشي و اولين كسي نيستم كه نيكي و احسانت به او رسيده باشد.
اي جوابدهندهي بيچاره، اي برطرف‌كننده‌ي گرفتاري‌ها، اي صاحب نيكي‌هاي بزرگ، اي داناي پنهاني‌ها، اي كه به زيبايي پرده‌پوشي مي‌كني، بخشايندگي و بزرگواري‌ات را شفيع قرار مي‌دهم و به آستان رحمتت متوسل مي‌شوم. پس اي خداي من! دعايم را جواب بده و اميدم را نااميد مكن، توبه‌ام را قبول فرما و خطايم را بپوشان، به بخشايش و رحمتت اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات دوم: مناجات شكايت كنندگان
1- اي معبود من! از نفسم كه به بدي كردن دستور مي‌دهد و خطا انجام مي‌دهد و به نافرماني كردن تو، حرص مي‌ورزد و در معرض خشم تو قرار مي‌گيرد، به تو شكايت و گله مي‌نمايم.
2- نفسي كه مرا به راه‌هاي هلاكت‌بار مي‌كشاند و مرا در پيشگاهت، پست‌ترين هلاك كنندگان قرار مي‌دهد؛ نفسي كه بهانه‌جو و بلند آرزوست و اگر شرّي به او برسد، فرياد و ناله مي‌كند و اگر خيري به او برسد، از خوبي كردن باز مي‌ايستد و تمايل به لهو و كارهاي بيهوده دارد و مملو از غفلت و خطاست، به سرعت مرا به سوي گناه و بدبختي مي‌برد و توبه را برايم به تأخير مي‌اندازد.
3- اي معبود من! از دشمني كه مرا گم‌راه مي‌كند و شيطاني كه فريبم مي‌دهد، به تو گله و شكايت مي‌كنم؛ سينه‌ام را از وسوسه پر كرده و خطورات و اوهامش قلبم را براي خود گرفته است. هواي و هوسم را زياد مي‌كند و دنيا دوستي را برايم مي‌آرايد و بين من و بندگي و رسيدن به تو جدايي مي‌اندازد.
4- اي معبود من! از دل سنگي كه با وسوسه‌ها دگرگون مي‌شود و هر لحظه زنگار گناه و زشتي به خود مي‌گيرد و از چشمي كه از ترس تو ديگر اشك نمي‌ريزد و به آن چه كه خوشش مي‌آيد نگاه مي‌كند، به تو شكايت مي‌كنم.
5- اي معبود من! جز با قدرتت برايم قدرت و نيرويي نيست و جز با محافظت تو، راه نجاتي برايم از سختي‌ها و گرفتاري‌هاي دنيا نيست.
6- پس از تو مي‌خواهم به حقّ حكمت بالغه و نفوذ اراده‌ات كه جز به بخشايندگي‌ات به چيز ديگري روي نياورم، مرا هدف تيرهاي فتنه‌ها ننمايي و مرا بر دشمنانم پيروز گرداني و عيب‌ها و خواري‌هايم را پرده‌پوشي نمايي و مرا از بلا محافظت نمايي و از معصيت دور نمايي؛ به مهرباني و رحمتت، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات سوم: مناجات خائفين
1- اي معبود من! آيا تو بعد از ايمان آوردن، عذاب مي‌نمايي؟ يا آن كه بعد از دوست داشتنت، مرا از خودت دور مي‌كني؟ يا آن كه با اميدي كه به رحمت و گذشتت دارم مرا از آن محروم مي‌كني؟ يا با آن كه به عفوت پناهنده شده‌ام، مرا تسليم مأموران عذاب مي‌كني؟ هرگز. تو كسي نيستي كه مرا از وجه كريمانه‌ات مأيوس نمايي.
2- اي كاش مي‌دانستم كه مادرم مرا براي بدبختي به دنيا آورده يا براي رنج پرورشم داده است؛ اي كاش كه مادرم مرا نمي‌زاييد و پرورش نمي‌داد و اي كاش مي‌دانستم كه آيا مرا جزو خوش‌بختان قرار داده‌اي و در نزديكي و همسايگي مخصوص خودت قرار داده‌اي يا نه، تا كه چشمانم روشن شود و جانم آرام بگيرد.
3- اي معبود من! آيا صورتي را كه براي عظمت تو سجده نموده و به خاك افتاده بر اثر عذاب سياه مي‌كني؟ يا زباني را كه براي ستايش بزرگي و جلالت گويا شده لال مي‌كني؟ يا قلب‌هايي را كه پر از محبت بوده مهر مي‌زني؟ يا گوش‌هايي را كه در اراده‌ات، از شنيدن يادت لذت برده‌اند كَر مي‌كني؟ يا بدن‌هايي را كه به خاطر بندگي‌ات، لاغر شده‌اند شكنجه مي‌دهي؟ يا پاهايي كه در راه عبادتت گام برداشته‌اند عذاب مي‌كني؟.
4- اي معبود من! درهاي رحمتت را به روي يكتا پرستان مبند و جمال زيبايت را از چشم مشتاقان پنهان مكن.
5- اي معبود من! چگونه جاني را كه به وسيلهي توحيدت عزيز كرده‌اي، با پستي دوري از خودت، ذليل مي‌كني؟ و روح و خاطري را كه به وسيلهي دوست داشتنت، پيوند خورده را با حرارت آتش جهنم مي‌سوراني.
6- اي معبود من! مرا از دردناكي غضبت و بزرگي خشمت، پناه بده.
اي مهربان، اي بسيار نعمت‌دهنده، اي رحيم، اي بخشاينده، اي جبران‌كننده‌ي ناكامي‌ها، اي صاحب قهر و غضب، اي آمرزنده، اي پوشاننده، به وسيلهي رحمتت مرا از عذاب آتش و رسوايي و ننگ نجاتم بده، در آن روزي كه خوبان از بدان جدا مي‌شوند و حالت‌ها تغيير مي‌يابند و ترس‌ها بيرون مي‌ريزند و نيكوكاران نزديك تو مي‌شوند و بدكاران از تو دور مي‌شوند و هر كس هر چه را كه كاشته درو مي‌كند و بر كسي ظلم نمي‌شود.
مناجات چهارم: مناجات اميدواران
1- اي كسي كه هر گاه بنده‌اي درخواستي مي‌كند، عطا مي‌كني و هرگاه كسي به آن چه كه در نزدت هست اميد مي‌بندد، اميدش را برآورده مي‌كني و هرگاه كسي به تو روي مي‌آورد، تو به او نزديك مي‌شوي و فاصله را كم مي‌كني و هرگاه كسي به طور آشكار نافرماني‌ات مي‌كند، گناهش را مي‌پوشاني و هرگاه كسي كه به تو توكّل مي‌كند، كارهايش را سرپرستي مي‌نمايي.
2- اي معبود من! چه كسي ملتمسانه به مهماني‌ات آمد و تو از او پذيرايي نكردي؟ و چه كسي اميدوارانه بر آستانت ايستاد و تو به او احسان نكردي؟.
3- آيا شايسته است كه من با نااميدي از پيشگاهت باز گردم؟ در حالي كه من مولايي را غير از تو نمي‌شناسم كه به نيكوكاري معروف باشد.
4- بارالها! چگونه به كسي غير از تو اميد داشته باشم، در حالي كه تمام خيرها به دست توست و چگونه به چيزي غير از تو آرزو داشته باشم، در حالي كه آفرينش و تمام امور براي توست.
5- اي خداي من! آيا اميدم را از تو قطع كنم، در حالي كه تو از فضل و احسانت بدون آن كه درخواستي كرده باشم، به من عطا نموده‌اي و يا اين كه مرا به فقيري مثل خودم وا مي‌گذاري، در حالي كه من به ريسمان تو چنگ زده‌ام.
6- اي كسي كه هر فردي به رحمتت روي آورد، خوش‌بخت مي‌شود و استغفاركنندگان دچار سختي عذاب نمي‌شوند. خداوندا! چگونه تو را فراموش كنم، در حالي كه مرا فراموش نمي‌كني و چگونه از تو غافل شوم، در حالي كه تو مراقب من هستي.
7- اي معبود من! دست به دامن كرمت شده‌ام و براي رسيدن به عطاهايت، آرزوهايم را گسترده‌ام؛ پس مرا به وسيلهي توحيد پاكت، پاك كن و مرا جزو بندگان منتخبت قرار بده.
8- اي كسي كه هر كس فرار كند به تو پناه مي‌آورد و هر نيازمندي به تو اميد مي‌بندد، اي بهترين اميد و اي بزرگوارترين كسي كه از او مي‌توان چيزي را خواست و اي كسي كه حاجتي را رد نمي‌كني و آرزومندي را مأيوس بر نمي‌گرداني، اي كسي كه درِ آستان تو بر هر خواهنده‌اي باز است و براي اميدوارانت پرده را بالا زده‌اي.
9- بارالها! از تو مي‌خواهم كه به وسيلهي كرمت عطايي را به من عنايت كني، تا چشمم به آن روشن شود و آن‌قدر از اميدت به من عطا كني، تا جانم آرام گيرد و آن‌قدر از يقين به من عطا كني، تا مشكلات دنيا برايم آسان شود و پرده‌هاي سياهي و نابينايي از مقابل چشمانم كنار رود، به رحمتت، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات پنجم: مناجات مشتاقان
1- اي معبود من! اگر توشه‌ام در راه رسيدن به تو كم است، ولي در توكّل به تو گمان نيگويي دارم و اگر گناهانم باعث ترس از عذابت شده، ولي اميدم به تو، نجات از عذابت را مژده مي‌دهد و اگر گناهانم مرا در معرض عذابت قرار داده ولي حسن اعتمادم مرا به ثوابت آگاه مي‌كند و اگر خواب غفلت مرا از شايستگي ديدارت باز داشته، ولي شناخت بزرگواري و نعمت‌هايت مرا بيدار نموده و اگر نافرماني و سركشي زياد، بين من و تو فاصله انداخته ولي مژده‌ي بخشيدن و رضايت تو به من آرامش داده است.
2- بارالها! به جلال الهي و به روشنايي مقدس ذاتت و به مهرباني رحمتت و به لطافت‌هاي نيكي‌ات، از تو مي‌خواهم كه گمانم به اكرام و انعامت و آرزوي نزديكي به تو و قرار گرفتن در جوار رحمت بي‌انتهايت را به نااميدي تبديل مكن و نعمت مشاهده‌ي جمالت را نصيبم فرما.
3- و اينك من، خود را در معرض وزش نسيم رحمت و مهرباني‌ات قرار داده‌ام و باران بخشش و احسانت را طلب مي‌نمايم و از خشمت به سوي رضايتت رو مي‌آورم و باز هم به سوي تو مي‌گريزم و به بهترين چيزي كه نزدت مي‌باشد، اميد دارم و به هداياي تو اعتماد كرده‌ام و به توجه و سرپرستي تو نيازمندم.
4- اي معبود من! آن چه را كه از فضل و احسانت شروع كرده‌اي، تمام كن و آن چه كه از روي صبر و بردباري پرده‌پوشي كرده‌اي، آشكار مكن و هر چه از كردار زشت من اطلاع داري بيخشاي.
5- اي معبود من! خود را شفيع درگاهت كرده‌ام و از خشم تو، به درگاهت پناهنده شده‌ام، در حالي آمده‌ام كه طمع به احسانت و مشتاق نعمت بخشيدنت و تشنه‌ي باران لطفت هستم و اميدوار به ابر فضل و احسانت هستم، خواستار رضايتت هستم و رو به سوي تو آورده‌ام و با التماس، خواهان بهترين خيرات تو هستم و به محضر زيبايت آمده‌ام و خواستار ديدار توام و كوبه‌ي درِ رحمت تو را مي‌كوبم و در برابر عظمت و جلال تو بيچاره و درمانده هستم.
6- بارالها! پس با من به وسيله آمرزش و مهرباني‌ات چنان رفتار كن كه شايسته‌ي تو است و نه آن طوري كه من شايسته‌ي عذاب و شكنجه هستم، به رحمتت، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات ششم: مناجات شكرگزاران
1- اي معبود من! احسان و لطف پياپي تو مرا از شكرگزاري‌ات غافل نموده و احسان و فضل زيادت مرا از ستايش كردنت، ناتوان ساخته و عطاهاي پي در پي تو مرا از ياد كردن اوصاف نيكويت باز داشته و نعمت‌هاي متوالي تو مرا از بيان نيكي‌هايت عاجز كرده.
2- اي خداي من! اين مقام كسي است كه به نعمت‌هاي زيادت اعتراف مي‌كند و در برابر آن نعمت‌ها خود را مقصر مي‌داند و بر خود شهادت مي‌دهد كه در برابر آنها سهل انگاري كرده و آنها را تباه ساخته است و تو مهربان، رحيم، نيكوكار و بزرگوار هستي كه هر كسي را كه به سويت آيد، نااميد بر نمي‌گرداني و آرزومندان را از در خانه‌ات رد نمي‌كني.
3- بارالها! اميدواران بر درگاه تو بار مي‌افكنند و آرزومندان كمك تو در ساحت لطفت سكونت مي‌كنند. پس تو اي خداي من! آرزوهايمان را به يأس و نااميدي تبديل مكن و لباس يأس و ناكامي بر ما مپوشان.
4- اي معبود من! شكرگزاري من در برابر نعمت‌هاي بزرگت، كوچك است و سپاس و ستايش من در برابر لطف و احسان تو ناچيز است، نعمت‌هايت به انوار ايمان مرا زينت داده و نيكي‌هايت، تاج عزّت را بر سرم گذاشته و احسانت گردن‌بندهايي بر گردنم انداخته كه هرگز گشوده نمي‌شود و نمي‌شكند.
5- پروردگارا! نعمت‌هايت آن‌قدر زياد است كه زبانم از شمارش آنها ناتوان است و عطاهايت آن‌قدر فراوان است كه توان درك و فهم آنها را ندارم، چه رسد به اين كه آنها را اندازه و شمارش كنم، پس با اين حال چگونه مي‌توانم تو را شكر كنم، در حالي كه شكر تو، محتاج شكر ديگري است و هر دفعه كه تو را شكر و سپاس گويم، شكر و سپاس ديگري بر من واجب مي‌شود.
6- اي معبود من! پس همان طور كه ما را از سفره‌ي لطفت غذا دادي و با احسانت پرورش دادي، نعمت‌هاي فراوانت را براي ما كامل گردان و سختي‌ها و ناگواري‌هاي عذاب را از ما دور كن و در حال و آينده، بالاترين و بزرگ‌ترين لذت‌هاي دو جهان را نصيب ما بفرما.
7- خداوندا! حمد و سپاس مخصوص توست به خاطر بلاهاي نيكويت و نعمت‌هاي فراوانت، حمد و سپاسي كه باعث رضايت تو شود و احسان و عطاهاي بزرگت را براي ما قرار دهد، اي بزرگ، اي بزرگوار، به رحمتت، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات هفتم: مناجات مطيعان خدا
1- بارالها! بندگي‌ات را به ما بفهمان و ما را از نافرماني‌ات دور كن و بر ما، راه رسيدن به رضايتت كه آرزويمان است، هموار و آسان گردان و ما را در بهشتت سكونت ده و از قلب‌هايمان پرده‌هاي بدگماني و حجاب را كنار بزن و نقش باطل را از دل‌هايمان محو كن و باطن ما را بر حق ثابت قدم دار، چرا كه شك و بدگماني، باعث فتنه مي‌شود و صفاي نعمت‌ها و بخشيدن‌ها را از بين مي‌برد.
2- بارالها! ما را بر كشتي‌هاي نجاتت سوار كن و لذّت مناجات را به ما روزي نما و ما را به سرچشمه‌ي محبّتت وارد كن و شيريني محبت و نزديكي‌ات را به ما بچشان و كوشش‌مان را در راهت و تلاش‌مان را در طاعتت قرار بده و نيّت خالص در معامله با تو را نصيبمان فرما، كه ما وابسته به تو و از توايم و جز تو، وسيله‌اي براي رسيدن به تو نيست.
3- اي معبود من! مرا جزو منتخبين نيكوكارت قرار بده و مرا به صالحان نيكان، سبقت گيرندگان به سوي بزرگي‌ها و عجله كنندگان در انجام نيكي‌ها و عمل كنندگان به كارهاي شايسته‌ي ماندگار و تلاش كنندگان براي رسيدن به درجات بلند، ملحق نما، چرا كه تو بر انجام هر كاري توانا هستي و شايسته‌ي برآوردن حاجاتي، به رحمتت، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات هشتم: مناجات توبه‌ي ارادتمندان
1- پاك و منزّهي تو! اگر تو راهنماي راه‌هاي هدايت نباشي، اين راه‌ها چقدر تنگ و عبور از آنها چقدر سخت است و براي كسي كه به هدايت، او را راهنمايي كني، راهش چقدر حق و واضح و روشن است.
2- اي معبود من! ما را در راهي قرار ده كه به تو برسيم و براي رسيدن به تو، ما را در نزديك‌ترين راه سير بده؛ راه‌هاي دور را براي‌مان نزديك و راه‌هاي سخت و شديد را براي‌مان آسان گردان.
3- بارالها! ما را به بندگاني ملحق كن كه در راه رسيدن به تو از يك‌ديگر سبقت مي‌گيرند و مدام در خانه‌ات را مي‌كوبند و در شب و روز فقط تو را مي‌پرستند و از هيبت تو مي‌ترسند، همان بندگاني كه از آب صاف و زلال توحيدت به آنها نوشاندي و به آن چه تمايل داشتند، رساندي و آن چه را كه مي‌خواستند، عطا كردي و از فضل و احسانت آن چه را كه مي‌خواستند، عنايت نمودي و باطن و قلوب‌شان را از محبّت سرشار كردي و از شراب زلالت آنها را سيراب نمودي و به وسيلهي تو، به لذّت مناجات با تو دست يافتند و از لطفت به دورترين هدف‌شان رسيدند.
4- اي كسي كه به آنهايي كه به تو روي مي‌نمايند، رو مي‌كني و با مهرباني به آنان توجه مي‌نمايي و نسبت به آنهايي كه از يادت غافلند، مهربان و دلسوز هستي و با مهرباني و عطوفت آنها را به خود جذب مي‌كني.
5- بارالها! از تو مي‌خواهم كه مرا جزو كساني قرار دهي كه بيشترين منفعت از سوي تو نصيب‌شان مي‌شود و بالاترين درجه را نزد تو دارند و نصيب زيادي را از محبّتت براي خود قرار داده‌اند و معرفت بيشتري نسبت به تو دارند.
6- خداوندا! همت و تلاشم براي رسيدن به تو است و تمايل و اشتياقم فقط به سوي توست و تنها تو هستي كه هدف و خواسته‌ي مني و شب و بي‌خوابي‌ام فقط براي توست و ملاقات با تو نور چشمم و رسيدن به تو آرزويم و تمايل و اشتياقم به سوي توست، شيفتگي‌ام در محبّتت و دلدادگي‌ام، در هواي رسيدن به تو و هدفم، رضايتت و حاجتم، ديدارت و خواسته‌ام قرار گرفت در جوارت و نهايت خواسته‌ام، نزديكي به توست و راحتي و آرامشم در مناجات با تو و دواي بيماري‌هايم و درمان اشتياقم و شفاي قلب سوزانم و بر طرف كننده‌ي اندوهم تو هستي.
7- پروردگارا! پس در هنگام وحشت، مونسم باش و از لغزش‌هايم در گذر و گناهانم را ببخشاي و توبه‌ام را قبول كن و دعايم را اجابت فرما و سرپرست محافظت از من باش و فقرم را به بي نيازي تبديل كن و اميدم را از خودت قطع منما و مرا از خودت دور مكن، اي تويي كه نعمت، بهشت، دنيا و آخرتم هستي؛ اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات نهم: مناجات دوست‌داران
1- اي معبود من! كيست كه شيريني محبت تو را چشيده باشد و بنده‌ي ديگري شود؟ و كيست كه با تو اُنس گرفته و بعد از آن از تو روي برگرداند؟
2- اي معبود من! پس ما را از كساني قرار بده كه براي نزديكي و دوستي‌ات انتخاب كرده‌اي و آنها را براي دوستي و محبتت خالص نموده‌اي و مشتاق ملاقاتت و راضي به قضاوتت نموده‌اي و ديدار خود را به آنها عطا كرده‌اي و خشنودي‌ات را براي آنها برگزيده‌اي و از دوري و فراقت پناه‌شان داده‌اي و آنها را در نزديكي خودت و در جايگاه راستي نشانده‌اي و معرفتت را به آنها اختصاص داده‌اي و شايسته‌ي عبادت‌شان گردانده‌اي و قلب‌شان را شيفته‌ي محبت خود ساخته‌اي و آنها را براي ديدارت انتخاب نموده‌اي و رويشان را تنها به سوي خود گردانده‌اي و دل‌هايشان را براي محبت از چيزهاي ديگر، خالي كرده‌اي و نسبت به آن چه كه نزد توست مشتاق‌شان نموده‌اي و ياد نمودنت را به آنها الهام كرده‌اي و شكرگزاري‌ات را به آنها ياد داده‌اي و به بندگي‌ات مشغول كرده‌اي و آنها را از بندگان شايسته‌ي نيكوكارت قرار داده‌اي و براي مناجات نمودن با تو، انتخابشان كرده‌اي و آن چه را كه باعث قطع رابطه‌ي تو با آنها شود قطع كردي.
3- بارالها! ما را جزو كساني قرار بده كه فطرتاً به تو شادمان و در راحتي هستند و روزگارشان آه و ناله‌ي عاشقانه براي توست و در برابر بزرگي‌ات، پيشاني‌شان بر خاك است و چشم‌هايشان در خدمت تو و بيدار است و اشك‌شان از ترس تو روان است، دل‌هايشان به محبّت تو بسته شده و در برابر هيبتت، قلوب‌شان در تب و تاب است و گويي از جا كنده شده است.
4- اي كسي كه نورهاي مقدّست در برابر مشتاقان تو، زلال و روشني راه است و پاكي و ستايش حجابت، دل‌هاي عارفانه را به اشتياق جلا مي‌دهد. اي آرزوي دل‌هاي مشتاقان و اي نهايت آرزوي دوست‌داران.
5- خداوندا! از تو محبتت و محبت كسي كه تو را دوست دارد، مي‌خواهم و هم‌چنين محبت هر كاري كه باعث نزديكي به تو مي‌شود و از تو مي‌خواهم كه خودت را در دلم محبوب‌تر از هر چيزي كه غير از توست، بگرداني و اين محبت را وسيله‌اي براي داخل شدن در خشنوديت برايم قرار دهي و اشتياقم به تو، مرا از نافرماني‌ات نگاه دارد.
6- پروردگارا! با نگاهي بر من منّت گذارد و با ديدگاني محبت آميز و با عطوفت مرا نگاه كن و از من روي برمگردان و مرا از خوش‌بختان و بهره‌مندان از درگاهت قرار بده؛ اي اجابت كننده، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات دهم: مناجات متوسّلان
1- اي معبود من! وسيله‌اي يه جز عطوفت و مهرباني‌ات به سوي تو نيست و به جز پيامبر رحمت (ص) راهي براي دريافت عطاهايت و شفاعت او و نجات دهنده‌ي پيروان خود از گرفتاري‌هاي دنيا و آخرت نيست. پس اين دو را برايم وسيله‌اي براي رسيدن به آمرزشت و رسيدن به پيروزي، يعني بهشت قرار بده.
2- خداوندا! اميدم در حريم كرمت داخل شده و چشم طمع‌كارم به آستان جود و بخششت دوخته شده، پس آرزوهايم را محقق فرما و كارم را ختم به خير كن و مرا جزو بندگان منتخبت قرار بده، همان‌هايي كه در بهشت جايشان داده‌اي و در خانه‌ي كرامتت اسكان داده‌اي و در روز قيامت ديدگانشان را با ديدار خود، روشن مي‌سازي و در جوارت به آنها منزل‌هاي صدق و راستي عطا مي‌كني.
3- اي خدايي كه هيچ كسي بر كريم‌تر از تو وارد نشده و اي مهربان‌ترين فردي كه مهرخواهان مي‌يابند و اي بهترين فردي كه با تو به تنهايي خلوت مي‌كنند، اي مهربان‌ترين كسي كه هر فرد رانده شده‌اي، به سوي تو پناه مي‌آورد؛ دستم را به سوي عفو گسترده‌ات دراز مي‌كنم و دست به دامان كرمت شده‌ام.
4- پس يأس و نااميدي را بر من مسلط مكن و مرا به نااميدي و ضرر مبتلا مكن؛ اي شنواي دعاها، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات يازدهم: مناجات نيازمندان
1- اي معبود من! شكست مرا به جز لطف و مهرباني‌ات جبران نخواهد كرد و فقرم را به جز عاطفه و احسانت به بي‌نيازي تبديل نخواهد كرد و ترسم را به جز امان دادنت آرام نخواهد كرد و ذلت و خواري‌ام را به جز سلطنتت به عزّت تبديل نخواهد كرد و آرزويم را به جز فضل و احسانت بر آورده نخواهد كرد و فقر و نداري‌ام را به جز عطا و بخششت رفع نمي‌كند و حاجتم را به جز تو كسي نمي‌تواند برآورده كند و اندوهم را به جز رحمتت كسي نمي‌تواند بر طرف كند. و رنج و سختي‌ام را به جز رحمتت كسي نمي‌تواند رفع كند و آتش درونم را به جز وصل تو چيزي نمي‌تواند فرو نشاند و عطش مرا به جز ديدارت چيزي نمي‌تواند خاموش كند و اشتياقم را به جز ديدن رويت چيزي نمي‌تواند جوابگو باشد و آرامشم را به جز نزديكي به تو چيزي آرام نمي‌كند و افسردگي مرا به جز نسيم رحمتت چيزي نمي‌تواند از بين ببرد. و بيماري مرا به جز طبابت تو چيزي نمي‌تواند شفا دهد و غم و غصه‌ي مرا به جز نزديكي تو چيزي نمي‌تواند بر طرف كند و گناهانم را به جز گذشتت چيزي نمي‌تواند تبرئه كند و زنگار دلم را به جز عفو و بخشايشت چيز نمي‌تواند جلا دهد و وسواس دلم را به جز دستو ر تو چيز نمي‌تواند بزدايد.
2- پس اي انتهاي آرزوي آرزومندان و اي مقصود نهايي نيازمندان و اي دورترين خواسته‌ي طالبان و اي برترين رغبت مشتاقان و اي سرپرست صالحان و اي امنيت‌دهنده‌ي ترسويان و اي جوابدهندهي درخواست بيچارگان و اي ذخيره‌ي تهي‌دستان و اي گنج فقيران و برآورده‌كننده‌ي حاجات فقرا و مسكينان و اي گرامي‌ترين بزرگواران و اي مهربان‌ترين مهربانان.
3- فروتني و حاجت من براي توست و زاري و تضرّعم به سوي توست.
4- خداوندا! از تو مي‌خواهم كه از نسيم رضايتت بر من بِوزَاني و نعمت‌هاي زيادت را به من عطا كني.
5- بارالها! اين من هستم كه در برابر درِ كرمت ايستاده‌ام و خودم را در معرض نسيم نيكي‌ات قرار داده‌ام و به ريسمان محكم تو چنگ انداخته‌ام و دستگيره‌ي مطمئن تو را گرفته‌ام.
6- اي معبود من! بر بنده‌ي ذليلت رحم كن، بنده‌اي كه ديگر قادر به صحبت كردن نيست و اعمال نيك كمي را به درگاهت آورده، پس با عطاهاي زيادت بر او منت گذار و او را تحت سايه‌ي بلند خودت حمايت كن؛ اي بزرگوار، اي زيبا، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات دوازدهم: مناجات عارفان
1- اي معبود من! زبان‌ها از ستايش جلال و بزرگي تو، كوتاه و ناقصند و عقلها از درك جمال تو عاجزند و چشم‌ها از ديدن انوار روي تو وامانده‌اند و براي آفريده‌ها راهي براي به دست آوردن معرفتت به جز ناتواني قرار نداده‌اي.
2- اي معبود من! ما را جزو كساني قرار بده كه درخت‌هاي اشتياق در باغ‌هاي سينه‌شان روييده و آتش مهرت دلشان را فرا گرفته، پس آنها در آشيان افكار جاي گرفته و در باغ‌هاي قرب و مكاشفه گام بر مي‌دارند و با جام‌هاي لطف و مهرباني از چشمه‌هاي محبّت مي‌نوشند و در جويبارهاي زلال گام مي‌نهند.
3- همانا پرده‌ها از جلوي چشمان‌شان كنار رفته و زنگار شك و شبهه از عقيده و باطن‌شان بر طرف شده و از دل‌هايشان خطور هر گونه شك و كنار زده شده و سينه‌هايشان از زنگار شكّ و شبهه پاك شده و قلب‌هايشان از نور معرفت گشاده شده و براي سبقت گرفتن در راه سعادت پرهيزگاري، همت عالي يافته‌اند و در معامله با خدا، نوشيدني گوارايي نوشيدند و در مجلس انس و الفت، باطن‌شان پاك گشته و در هنگام ترس، راهشان امن گشته و به خاطر رجوع دائم به خداي ربّ الارباب، جان‌شان آرام يافته و روح‌شان با رسيدن به پيروزي و رستگاري به يقين دست يافته و ديدگانشان با نظر انداختن به محبوب‌شان، روشنايي يافته.
4- و اينان با دريافت نيازها و رسيدن به آرزوهايشان آرامش يافتند و در معامله‌اي كه دنيا را در مقابل آخرت فروختند، سود زيادي نصيب‌شان شد.
5- اي معبود من! خطور كردن يادت كه بر دل‌ها الهام مي‌شود، چقدر شيرين است و سير انديشه‌ها به سوي تو در راه‌هاي غيب، چه شيرين است و طعم محبت تو چقدر خوشايند است و شراب قرب و نزديكي‌ات چقدر خوشگوار و با صفاست.
6- بارالها! ما را از طرد شدن و دور نمودنت، پناه بده و ما را از عارفان مخصوصت، شايسته‌ترين بندگانت، راست‌گوترين مطيعانت و خالص‌ترين بندگانت قرار بده. اي بزرگ، اي جليل، اي بزرگوار، اي كه آرزوها را بر آورده مي‌كني. به رحمت و لطفت، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات سيزدهم: مناجات ذاكران
1- اي معبود من! اگر ياد كردنت به وسيلهي ما را واجب نكرده بودي، تو را والاتر از آن مي‌دانستم كه به وسيلهي من ياد شوي و اين در حالي است كه ياد كردن تو به اندازه‌ي توان من است و نه به اندازه‌ي مقام و منزلت تو و مقام من بايد تا كجا برسد كه بتواند تو را تقديس نمايد.
2- خداوندا! جاري شدن نامت بر زبان‌مان و اجازه دادن آن كه تو را بخوانيم و تنزيه و تسبيح گفتن تو، از بزرگ‌ترين نعمت‌هاي تو براي ماست.
3- اي معبود من! يادت را در خلوت و اجتماع، در شب و روز، در پنهان و آشكار، در راحتي و سختي به ما الهام كن و خلوت نمودن با خودت را مونس ما قرار بده و ما را در عملي پاك و تلاشي كه باعث رضايتت شود، مشغول كن و با ترازويي كامل پاداش ما را عطا كن.
4- اي معبود من! دل‌هاي شيفته، عاشق تو هستند و عقلها با تمام اختلاف‌شان در مورد شناخت تو، هم نظر هستند و دل‌ها آرامش نمي‌يابد، جز با ذكر تو و جان‌ها آرامش نمي‌يابد جز با ديدن روي تو.
5- خداوندا! تو را در هر جايي، تسبيح مي‌گويند و در هر زماني عبادتت مي‌كنند و در هر دوره‌اي، تو وجود داري و با هر زباني تو را مي‌خوانند و در هر دلي تو بزرگ هستي.
6- بارالها! از هر لذّتي كه در آن ياد تو نباشد و از هر مشغوليّتي كه به غير از طاعت تو باشد، استغفار و آمرزش مي‌طلبم.
7- اي معبود من! تو گفته‌اي و گفته‌ي تو حق است: "اي كساني كه ايمان آورده‌ايد، خدا را زياد ياد كنيد و در صبح و شب او را تسبيح بگوييد." و تو گفته‌اي و گفته‌ي تو حق است: "مرا ياد كنيد، تا شما را ياد كنم." پس ما را به يادآوريت دستور داده‌اي و خود نيز وعده داده‌اي كه به ياد ما باشي تا وسيلهي شرف، عزّت و بزرگي ما شود و اكنون همان طور كه دستور داده بودي ما به ياد توايم، پس به وعده‌اي كه داده بودي وفا كن؛ اي كسي كه به ياد ذاكرانت هستي، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات چهاردهم: مناجات پناهندگان
1- اي پناه دهنده‌ي بي‌پناهان و اي پناهگاه پناه‌جويان و اي نجات‌دهنده‌ي هلاك‌شدگان و اي نگاهبان بدبختان و اي رحم‌كننده‌ي مسكينان و اي جوابدهندهي بيچارگان و اي گنجينه‌ي فقيران و اي جبران كننده‌ي شكست‌خوردگان و اي جايگاه امن آوارگان و اي ياري‌رسان ضعيفان و اي پناه‌دهنده‌ي بيمناكان و اي فريادرس گرفتاران و اي پناهگاه پناه‌جويان.
2- خداوندا! اگر به عزّتت پناه نياورم به كجا پناه ببرم؟ و اگر از قدرتت كمك نگيرم، به كه روي كنم؟ در حالي كه گناهانم مرا ناچار كرده كه دست به دامن عفوت شوم و خطاها مرا محتاج كوبيدن در بخشايشت كرده.
3- بارالها! اعمال زشتم ناچار كرده تا در آستان عزّتت فرود آيم و ترس از عذابت مرا وادار نموده تا ريسمان محبتت را در دست گيرم، در حالي كه درست نيست كسي كه ريسمان تو را گرفته، خوار شود و شايسته نيست كسي كه به عزّتت پناهنده شده، رها شود و يا به او توجّهي نشود.
4- اي معبود من! چتر حمايتت را از من برمدار و لباس مراعاتت را از تنم بيرون مياور و ما را از مواردي كه باعث هلاكت مي‌شود، دور كن؛ همانا كه ما در پيش چشم تو و در سايه‌ي تو و براي توايم.
5- خداوندا! از تو مي‌خواهم به حق ملائكه‌هاي مخصوصت و صالحين نيكوكارت، كه براي ما نگاهباني قرار دهي تا ما را از هلاكت‌ها محافظت كند. ما را از آفات و ضررها دور كند و از مصيبت‌هاي بزرگ حفظ كند و هم‌چنين از تو مي‌خواهم كه از آرامشت، چيزي بر دل ما نازل كني و صورت‌مان را غرق در نورهاي محبتت نمايي و در سايه‌ي محافظتت ما را جاي دهي؛ به مهرباني و رحمتت، اي مهربان‌ترين مهربانان.
مناجات پانزدهم: مناجات زاهدان
1- اي معبود من! ما را در خانه‌ي دنيا سكونت داده‌اي كه چاله‌هاي حيله و فريب را براي ما كنده است و با چنگال‌هاي آرزو ما را در زنجيرهاي فريب و نيرنگ خود به اسارت در آورده است.
2- خداوندا! پس از نيرنگ‌ها و فريب‌هايش به تو پناه مي‌آوريم و از مغرور شدن و زينت‌هايش به ريسمان تو چنگ مي‌زنيم. به راستي كه اين دنيا، خواستگارانش را به هلاكت خواهد كشاند و خانه‌اي است كه تازه‌واردان خود را تلف مي‌كند و تمام اين خانه مملو از بدبختي و نكبت است.
3- اي معبود من! در اين دنيا به ما تقوي عطا كن و به وسيلهي توفيقت ما را از آن سالم نگاه‌دار و ما را محافظت كن و لباس‌هاي مخالفتت را از تن‌مان بيرون كن و با سرپرستي نيكويت، امور زندگي‌مان را سرپرستي كن و از رحمت وسيعت، سهم ما را زياد گردان و بخشيدن‌هايت را براي ما از فيض مواهبت نيكو گردان و درخت محبت خود را در دلِ ما بكار و نورهاي معرفتت را براي ما كامل نما و شيريني عفو و لذّت آمرزشت را به ما بچشان و در روز قيامت، چشم‌هايمان را با ديدنت روشن گردان و دنيا دوستي را از دل ما خارج كن همان طور كه در مورد بندگان صالح منتخبت و نيكوكاران خاصّت چنين كردي؛ به رحمتت، اي مهربان‌ترين مهربانان و اي بزرگوارترين بزرگواران.
برگرفته از صحيفه‌ي سجاديه
بازگشت
Share
|
