عهد تو ، روح تو

 

 مادامی که با خدایید، خدا با شماست و مادامی که عهد الهی را نگاه داشته­اید خداوند شما را نگاه می­دارد.

 

 عهد الهی قلب تپنده­ی روح تو و زندگی آسمانی تو است. نگذار قلبت بیمار شود و از حرکت باز ایستد. شاید توقفی کوتاه در کار قلبت تو را برای همیشه از پای درآورد. با قلب خود چگونه باید رفتار کنی، با عهد خود همان طور عمل کن.

 

 عمل تو در روح خدا مانند شیشه عمر خدا در تو است. اگر این شیشه دانسته به زمین بیفتد و بشکند، تو خدای خود را کشته­ای و خداوند تو را ترک خواهد کرد.

 

 تا زمانی که انسان عمداً و دانسته به خداوند خیانت نکند و عهد خود را با خداوند پاره نکند از جمله نامزدهای اتصال به خدا و یگانگی با او شمرده می­شود.

 

 عهدی که بر اساس نام خداست امانتی است از طرف پادشاه جهان در نزد انسان. اگر در این امانت دانسته خیانت شود، اگر نام خداوند خوار و تحقیر شود، خداوند از عظمت نام خود نمی­گذرد.

 

 وقتی انسان عهدی را که بر اسم خداوند استوار است، نادیده می­گیرد مانند آن است که کتاب خدا و کلام خدا را در آتش انداخته و در آتش می­سوزاند. حتمی است که آتشی خوفناک او را احاطه کند.

 

 وقتی اسم خـدا را بـا سـوگند دروغ خوردن به آن بی­اعتبار می­کنید، بی­اعتباری خـود را در آسمان و زمیـن رقـم می­زنید.

 

 عهد خود را با خدا نشکن تا خدا تو را درهم نشکند. عهد الهی را، اسم خدا را بزرگ بدار پس خداوند به تو بزرگی خواهد داد.

 

 عهد تو مانند نهالی است که آن را کاشته­ای. این نهال برای رشد خود نیاز به توجه دارد. باید آن را پرورش دهی و از آن مراقبت کنی. مدام به آن آب بدهی و نور برسانی. گرد و غبارش را بزدایی و آفت­ها و علف­های هرز را از آن دور کنی. نباید بگذاری شکسته یا زخمی شود و اگر آسیبی دید باید آن را فوراً جبران کنی چون ممکن است دیر شود و کار از کار بگذرد. آن را از چشم نامحرمان پنهان کن. مبادا چشم­های آلوده به تردید به آن لطمه زند. این نهالی است که در روح و قلب تو کاشته می­شود و اگر به ثمر نشیند قادر است باغی بهشتی را برای همیشه به روح­ات بیاورد و روح­ات را پر از زندگی و برکت کند.

 

 و اما عهدی که میان خدا و انسان است مانند حلقه­ای است از خداوند در انگشتان انسان و از انسان در دست خدا. اگر دانسته و به عمد حلقه را بیرون آوردی و دور انداختی خود را برای همیشه از حلقه­ای که در دست خداوند است، خارج ساخته­ای امـا اگـر حلقـه را وفادارانه در دستانت نگاه داشتی او به یـاد توست و تـو را در حضـور خـود می­پذیرد و تو حلقه الهی خواهی بود. حلقه اتصال به خدا.

 

 به آنچه می­گویی عمل کن تا آنچه می گویی تحقق یابد. اگر به آنچه می گویی عمل نکنی، آنچه را که نگفته ای و نخواسته­ای بر تو واقع می­شود.

 

 اگر انسان به خداوند وفادار باشد و وفادار بماند، خداوند همیشه و درهر حال با او می­ماند و به او وفادار است.

 

 عهد خدا، ریسمان اتصال انسان با خداست. نگذارید این ریسمان نجات دهنده و اتصال دهنده، فرسوده و پاره شود. این شاهرگ حیاتی انسان است که اگر پاره شود، انسان مرده محسوب می­شود.

 

 کسی که بر اساس عهدی که با خدا دارد بمیرد، آن که درحال تسلیم و خدمتگزاری به خداوند جان دهد، شهید حقیقی است.

 

 از نگاه ارتباط انسان با خدا، زندگی یعنی عمل به عهد الهی و تسلیم بودن و مرگ یعنی عمل نکردن به آن.

 

 عهد و وفادری به خدا را مانند جانت و حتی بیش از آن بدار چون وفاداری به خداوند از جان تو هم مهم­تر است . جان انسان برای تسلیم و وفاداری به خداست و جز این، هدر رفته است.

 

 از آزمـون­ها و امتـحان­ها و فشارها نترسید. کاری کنـید کـه امتحان­ها و فشارها عهدتان را محکم­تر کنند و آن را پخته­تر نمایند. با فشارها، وفاداری خود را کامل­تر کنید. در آزمون­ها، تسلیم خود را آشکارتر نمایید و بگـذارید امتحان­ها عهدتان را محکم­تر کنند.

 

 حتی اگر تقدیر و نیروی سرنوشت بارها بر عهد و تسلیم تو ضربه زد و بر آن خدشه وارد ساخت، اما تو یک بار هم به عمد آن را زخمی نکن. حتی اگـر خداوندعهد تـو را پاره کرد که بـه واقع هـرگز چنین نمی­کند لکن تو عهـد و وفاداری­ات را نگاه دار و آن را حفظ کن.

 

 چه طور ممکن است انسان بتواند با بیش از یکی عهد ببندد. تعهد به چند، خود چندگانگی و پراکندگی می­آورد و هر قسمت از وجود انسان را به سمتی می­برد. جز با یکی عهد نبندید و جز از یکی پیروی نکنید.

 

بزرگ‌ترین کاری که در این زندگی می­توانید به انجام برسانید، به انجام رساندن عهدی است که با خدا دارید و آن تحقق تسلیم و وفاداری به خداست.

 

خداوند حامی وفاداران است و آنها را پشتیبانی می­کند و اما بر ضد خائنان و منافقان و منکران است.

 

 حتی اگر سرت رفت نگذار سّرت برود. جسم تو با سر تو زنده است و بدون سر می­میرد اما روح تو به سّر تو زنده است پس به هیچ قیمتی نگذار روح­ات بمیرد.

 

 تسلیم و وفاداری به خداوند مانند چشمه­ای است که اگر در انسان به جوشش درآید به دریایی بیکران بدل خواهد شد و انسان را به دریای الهی متصل و مبدل خواهد ساخت.

 

 

برگرفته از سخنان ايليا " ميم" رام الله