كليد شناخت صحيح
درد و رنج تعالي‌بخش
رنج بر دو گونه است:
رنجي كه ما خود با زير پا گذاشتن قوانين زندگي به وسيله تفكر ناپاك، احساسات نادرست، تخيل مهار نشده و عواطف نامتوازن براي خود به وجود مي‌آوريم. چنين رنج‌هايي در خدمت هيچ هدف مفيدي نيستند. مي‌توان با تسلط داشتن بر افكار، خواسته و تخيل و هدايت نيروهاي خود براي به انجام رساندن هدف حقيقي زندگي، از اين گونه رنج‌ها اجتناب كرد. بي‌شماري از ما، بسياري رنج‌هاي غير ضروري براي خود ايجاد مي‌كنيم. براي روغني كه ريخته شده است گريه مي‌كنيم، براي چيزهايي كه اتفاق افتاده و يا هنوز روي نداده است، نگران مي‌شويم و اجازه مي‌دهيم كه اين نگراني لحظه‌ي حال را خراب كند و با ترس به آينده‌اي ناشناخته نگاه مي‌كنيم. ترس از آينده باعث مي‌شود كه انواع چيزهاي وحشتناك را در نظر محسم كنيم.
"خداوندا! به تو توكل مي‌كنم و به تو تسليم مي‌شوم." وقتي‌كه ما اين گرايش را در خود پرورش دهيم از ترس آينده رها مي‌شويم و از رنج غيرضروري مصون مي‌مانيم. آينده در دست ما نيست. شايد آينده‌اي نداشته باشيم يا وقتي واقعا فرارسد، شايد با آن چه ما مي‌پنداشتيم بسيار متفاوت باشد.
نوع دوم رنج، آن است كه از سوي خداوند بر ما نازل مي‌شود و ناشي از شكستن قوانين زندگي نيست؛ اين رنج‌ها بر بهترين انسان‌ها و شريف‌ترين روح‌ها نازل مي‌شوند. ... اين نوع رنج به تنهايي نمي‌آيد بلكه نيرويي عظيم و آسايش را با خود مي‌آورد كه رنج را شيرين مي‌سازد. اين فرق ميان اين گونه رنج و نوع اول آن است. رنجي كه انسان براي خود توليد مي‌كند در حالي كه با اين اثر آرامش‌بخش خداوند همراه نيست، سخت و تحمل‌ناپذير مي‌شود، روح آدمي را مي‌شكند و او را به ورطه‌ِ‌ي نوميدي مي‌افكند. اما رنجي كه از جانب خدا بر ما نازل مي‌شود براي خير و خوبي ماست. تا زماني كه تمام افكار مربوط به نفس را كنار نگذاشته‌ايم، اين را در نمي‌يابيم. وقتي كه اين نفس فراموش شود، دست پرمهر خداوند را در هر شرايط و واقعه‌ي زندگي مشاهده خواهيم كرد.
برگرفته از "براي آن به سوي تو مي‌آيم"، جي پي وسواني، نشر دايره، چاپ 24، 1385، ص 90 ـ 88
نورا
بازگشت
Share
|
