مهلت محدود

به نام خداوند بخشنده‌ي مهربان

خالق مهربان انسان را آفريد و براي زندگي ‌او در دنيا مهلتي قرار داد تا نفسش را رام کند و به پروردگارش نزديک شود. اما انسان فراموش كرد كه با گذشت هر لحظه، فرصتي از دست مي‌رود و از ميزان مهلتش كاسته مي‌شود. او به دنيا مشغول شد؛ هدف را خودش از نو تعريف كرد و آن را در جايگاهي قرار داد كه عهد و پيمان بسته بود مختص خدايش باشد. پول، قدرت، علم، فرزند... همه‌ي توجه انسان را به خود معطوف نمود به صورتي كه حتي فرصت نمي‌كرد ميله‌هاي قفسي كه خود را در آن اسير كرده بود ببيند.

خداوند رسولانش را فرستاد تا انسان به خود، يا به عبارت بهتر، به خدا آيد و از دشمن قسم‌خورده‌اش، شيطان، كه از يادش برده بود مهلت، روزي به پايان مي‌رسد، حذر كند. پيامبران با مقاومت مردمي مواجه بودند که از سر عناد يا بدون تفکر و تحقيق و از سر جهل، نشانه‌هاي الهي را انكار مي‌كردند و ايمان نمي‌آوردند. تير عدم پذيرش مردم، به صورت‌هاي مختلفي فرستادگان خداوند را نشانه مي‌گرفت: گاهي در قالب تهمت و تحقير (دروغ‌گويي، افسانه‌بافي، جادوگري،...)، زماني به صورت بهانه‌جويي (درخواست‌ معجزه، ديدن فرشته، ...)  و حتي گاهي به شكل تمسخر¹!

و اين حكايت هم‌چنان در دوران ما، به قوت خود باقي است.

اگر سر از زير برف در نياوريم و آماده‌ي مشاهده و پذيرش حقيقت نشويم، مهلت گران‌بهايي كه در اختيارمان قرار داده شده، هدر مي‌رود. گوش و چشم و دل ما مدت معيني فرصت دريافتن دارند. اگر از اين امکانات به موقع و درست، استفاده نكنيم، آنها را از دست خواهيم داد و به دنبال آن، مانند پيشينيان دچار عذاب و نابودي خواهيم شد. خداوند در قرآن کريم مي‌فرمايد: "و به راستى در چيزهايى به آنان امكانات داده بوديم كه به شما در آنها [چنان] امكاناتى نداده‏ايم و براى آنان گوش و ديده‏ها و دل‌هايى [نيرومندتر از شما] قرار داده بوديم و[لى] چون به نشانه‏هاى خدا انكار ورزيدند [نه] گوششان و نه ديدگانشان و نه دل‌هايشان به هيچ وجه به دردشان نخورد و آن چه ريشخندش مى‏كردند به سرشان آمد".²

چشمي كه حقيقت را نبيند و گوشي كه سخن حق را نشنود قادر به كسب اطلاعات درست نيست و اطلاعات اشتباه، مبناي تصميمات و انتخاب‌هاي نادرست و باطل خواهد بود. دل، جايگاه خداوند است و مهر خوردنش به منزله‌ي قطع ريسمان متصل به آسمان و سقوط به قعر دوزخ است. انكار آيات خداوند و عدم توجه به پيماني كه با او بسته‌ايم تا هميشه، در هر كار و موقعيتي او را در نظر داشته باشيم و مطابق با خواست او عمل كنيم، موجب بسته شدن اين ورودي‌ها (چشم، گوش، دل) براي ابد مي‌شود: "پس به سبب پيمان شکستن‌شان و کافر شدن‌شان به آيات خدا و به ناحق کشتن پيامبران و اين که گفتند: دل‌هاي ما فرو بسته است، خدا بر دل‌هايشان مهر نهاده است و جز اندکي ايمان نمي‌آورند"³

پيش از آن كه مهلت به پايان برسد، به سوي خداوند بازگرديم ⁴ ، او را به زندگي‌ خود دعوت كنيم. با چشم‌هاي او ببينيم و با گوش‌هاي او بشنويم و دل‌ خود را كه خانه‌ي اوست، براي ورودش، از محبت و توجه به غير او تطهير كنيم.

                                                                                                  ايلما- نورا

1ـ و به راستي پيامبرانِ پيش از تو را هم مسخره کردند. پس مسخره کنندگانِ آنان، به آن چه مسخره مي‌کردند، گرفتار شدند. بگو در زمين بگرديد، آن گاه ببينيد سرانجامِ تکذيب کنندگان چگونه بوده است. انعام، آيات 10 و 11

2 ـ احقاف، آيه 26

3ـ نساء، آيه 155

4ـ جهت كسب اطلاعات بيش‌تر از مفهوم و كيفيت بازگشت به خداوند، رجوع كنيد به بخش مباحث تحقيقاتي " توبه " 

 ادامه مطلب درباره توبه

بازگشت

Share