بزرگ داشتن يا تحقير؟ صعود يا سقوط؟
صفت زشت براي كساني است كه به آخرت ايمان نميآورند و بهترين وصف از آن خداست و او مقتدر حكيم است.
(نحل60)
در دنياي ما انسان‌ها نام‌ها نقش ويژه‌اي دارند. ما از طريق نام‌ها به يكديگر اشاره مي‌كنيم، صفات خوب يا بد را به هم نسبت مي‌دهيم، و يكديگر را نزد ديگران بزرگ و خوش‌نام يا حقير و بدنام مي‌كنيم.
به اين طريق (و البته به طرق ديگر نيز) مي‌توان نام‌ها را به خوبي و يا بدي به كار گرفت، اما صرف‌نظر از اين توانستن اصولاًً هيچ انساني بدگويي از خود و بدنام كردن خود را حتي از جانب دوستانش نيز نمي‌پذيرد. هيچ انساني دوست ندارد ديگران پشت سرش حرف‌هاي ناروا بزنند، به او بي‌احترامي كنند، مسخره‌اش كنند و به او بخندند و ... بي‌ترديد اگر چنين رفتاري از به اصطلاح دوستي سر بزند، آن دوستي به تقابل بدل خواهد شد! تقابلي غالباً از سر كينه و به قصد تخريبي متقابل، و ندرتاً از سر محبت و به قصد تأديب طرف مقابل. اما در هر حال در چنين شرايطي "برخورد كردن" حق طبيعي شخصي است كه اين چنين هدف بدگويي‌هاي ديگري واقع شده است.
حال با در نظر داشتن همه‌ي اينها تا به حال فكر كرده‌ايم كه اعمال و گفتار و حركات ما در ارتباط با خدايمان چگونه است؟ آن هم نه پشت سر او، بلكه در حضور زنده و فراگير او!
اگر كسي درباره‌ي خداوند سخن زشتي بر زبان آورد، يا نسبتي ناروا به او بدهد چه مي‌كنيم؟ آيا يك دهم آنچه براي خودمان يا عزيزان‌مان غيرت به خرج مي‌دهيم نسبت به نام خدايمان غيرت داريم؟ آيا او را عزيز خود مي‌دانيم و نسبت به حفظ عزت و حرمت نامش غيرتمند و حساسيم و يا بي‌تفاوت از كنار آن مي‌گذريم و يا حتي خداي ناكرده با مسخرگي و بي‌حرمتي و تحقير نام بزرگ او با دوستانمان! هم‌زبان مي‌شويم و مثلاً تفريح مي‌كنيم؟! آيا در خدمت خدايمان هستيم يا اختيارمان را از كف داده و به شيطان سپرده‌ايم؟ آيا در صف دوستان خدا ايستاده‌ايم يا در رده‌ي دشمنان او؟ فراموش نكنيم كه خداوند به طريق اولي، حق برخورد و تقابل با بندگاني! را دارد كه از مرزهاي بندگي‌اش خارج، و هم‌دست شيطان شده‌اند.
نام‌هاي بزرگ خداوند به نرباني مي‌مانند كه درآويختن به آنها و بالا رفتن به مدد آنها به وصالي آسماني مي‌انجامد، و اما رها كردن‌شان حاصلي نخواهد داشت مگر سقوطي دردناك به ورطه‌ي نابودي.
و زيباترين نام‌ها به خداوند تعلق دارد، پس او را بدانها بخوانيد، و كساني را كه در نام‌هاي او بيراهه ميروند واگذاريد كه به زودي به سزاي آنچه ميكردند خواهند رسيد
(أعراف180)
نيكا
بازگشت
Share
|
