دعاهاي سرخپوستان

... پيروان اديان مختلف وقتي مي‏بينند كه مردمان ملل ديگر از اديان و فرهنگ‏هاي گوناگون، با خدا حرف مي‏زنند، به خدا توكل مي‏كنند، دعا مي‏كنند و به طور كلي با خدا ارتباط دارند، اغلب متعجب مي‏شوند. انگار خدا و معنويات الهي، اختصاص به ‌دين يا گروه خاصي دارد. وقتي هم كه اين تعجب حالتي افراطي و انحصارگرانه به خود مي‏گيرد، حتي ممكن است به لعن و انكار ديگران تبديل شود ... اما شايد واقعيت چيز ديگري باشد، چطور ممكن است خداوند، مخلوق محبوب خود را از همان ابتدا تنها و سرگردان رها كند؟ خداوند فرموده است كه براي هر ملتي رسولي فرستاده است و آييني را مقرر كرده است بنابراين با توجه به محبت لايزالي كه خداوند به همۀ ابناء بشر دارد و نيز وعده خداوند كه در كلام او آمده است، ما بايد به اين نگرش پايان دهيم كه بعضي‏ها قوم خاص خداوند هستند و بقيه مردم قوم هر كسي هستند الا خدا. واقعيت اين است كه هر انساني و بلكه هر موجودي خدا دارد و با اين‌كه راه‏هايي آشكار و آييني براي نزديك شدن به خدا وجود دارد اما در درون هر انساني، قلب هر انساني، راهي است فردي و اختصاصي براي نزديك شدن به خداوند. همه خدا را مي‏خوانند حتي جانوران و گياهان و سنگ‏ها؛ اما هر كسي به زبان خودش. همۀ انسان‏ها هم در جستجوي خدا هستند و خدا را مي‏خوانند حتي اگر خودشان به اين موضوع آگاهي نداشته باشند. قبايل وحشي آفريقايي، ساكنان جنگل‏هاي تاريك آمازون، اسكيموهاي ساكن در يخ‏هاي قطب شمال و همۀ مردماني كه ظاهراً نه كتاب شريعت داشته‏اند و نه ظاهراً پيامبري، همه و همه با خدا ارتباط خاص خود را دارند و به نوعي عبادت مي‏كنند. سرخ‏پوستان قارۀ آمريكا كه از نظر مهاجمان مردماني بي‏فرهنگ و بي‏تمدن ناميده شده و كاملاً بيگانه با خدا و دين معرفي شده‏اند هم با خداي خود در ارتباط بوده و هستند، كتاب دعاهاي سرخپوستان گواهي است بر اين مدعا. هيچ ضرورتي وجود ندارد كه همه مثل هم خدا را بپرستند اگر چنين ضرورتي وجود مي‏داشت قبل از همه خود خداوند آن را ايجاد مي‏كرد. در آن صورت ديگر خبري از اديان و فرهنگ‏هاي مختلف و تنوع فكري و فيزيكي نبود؛ ولي همين تنوع و گوناگوني راه‏ها و روش‏ها هم اگر به صورتي افراطي مورد توجه قرار گيرد، به سمي مهلك تبديل مي‏شود. و آن سم مهلك اين‌ است كه «يكي»، همان اصل واحد، خداوند يكتا، فراموش شود و به اين ترتيب انسان دچار چندخدايي و چندمركزي ‏گردد. اگر از تله تعصب و خودبيني فرهنگي گذر كرديم و معتقد شديم كه راه‏هاي رسيدن به حقيقت فراوان هستند نبايد در تلۀ بعدي گرفتار شويم. تله‏اي كه مي‏گويد حالا كه راه‏ها بسيارند پس مقصدها هم بسيارند. نقطۀ تعادل حياتي ميان اين دو تعصب اينجاست كه «حقيقت يكيست اما راه‏هاي رسيدن به حقيقت بي‏شمارند». بنابراين نبايد از اصل «يكي»، از شعار لااله‏الاهو، از اين‌كه يكي هست و همه چيز از اوست، غفلت كنيم ...

 دعاهاي سرخپوستان، مجموعه‌اي است از دعاهايي كه براساس شيوۀ زندگي سرخپوستان و ارتباط‌شان با طبيعت جمع‌آوري شده و بر پايۀ شناخت آنها از خداوند و ارتباط‌شان با آن يگانه هست هستي شكل گرفته است. در ادامه بخشي از دعاهاي مربوط به كتاب دعاهاي سرخپوستان  را مي‌آوريم:

اي روح بزرگ، خداوندا، اي خالق تمامي هستي

به قلب، ذهن و جسم من خوش آمدي

خردي به من عطا فرما تا صداي درونم را ارج نهم

و قدرتي، تا در حالي‌كه آواي مقدس خويش را سر داده‌ام،

استوار باقي بمانم

مرا به راهي كه براي من مقرر شده است هدايت فرما

و به من شجاعتي ده

تا آن‌چه برايم دست‌يافتني است را پي گيرم

براي تلاش‌هايم و تعاليم آن سپاسگزارم

آن‌چه مرا به اينجا كه اكنون هستم،

رسانيده است را از ياد نبرده‌ام

قلب مرا بر كمالِ شفابخش طبيعت بگشا

ما همه با هم همبسته‌ايم،

و اين موجب آرامش من مي‌گردد

اي روح بزرگ، خداوندا، اي خالق تمامي هستي

روح مرا پاك گردان و جان مرا شستشو ده

اينجا هميشه جاي توست

برگرفته از نشريه‌ي علم موفقيت، شماره‌ي 11و 12

بازگشت

Share