مواعظ به موسی بن‌عمران (ع)

هنگامی که حضرت موسی (ع) با خداوند راز و نیاز داشت ،

خداوند بلند مرتبه به او فرمود: 

"ای موسی‌! آرزویت در دنیا دراز نشود که به خاطر آن دلت سخت گردد و شخص سخت دل از من به دور است".

"ای موسی‌! مرا پناهگاه خود گیر و گنج خود را که کارهای خوب توست در نزد من بگذار. از من بترس و از غیر من مترس و بازگشت همه به سوی من است."

"ای موسی‌! در توبه شتاب کن و گناه را واگذار. در هنگام توقف در پیشگاه من برای نماز آرام باش و عجله مکن. به غیر من امیدوار مباش و مرا سپری در برابر دشواری‌ها و دژ محکمی در پیش‌آمدهای ناگوارت قرارده."

"ای موسی‌! در کار نیک با اهل آن رقابت کن؛ چون کار نیک مانند اسمش نیک است. کار بد را برای هر که شیفتۀ آن است واگذار."

"ای موسی‌! زبانت را در پشت دلت گذار (بی تأمل سخن مگو) تـا سالم بمانی. در شـبانه روز بسیار یاد مـن کن تا بهره‌مند شوی. به دنبال خطاکاری مرو که پشیمان می‌شوی زیرا خطا کاری و گناه سرانجامش دوزخ است. "

"ای موسی‌! آنچه به خاطر من انجام شود‌، زیادش کم است و آنچه به خاطر غیر من انجام شود‌، کمش زیاد است. شایسته‌ترین روزهای تو روزی است که در پیش داری‌، پس بنگر که چه روزی است و برای آن روز پاسخی آماده کن که همانا تو بازخواست و مؤاخذه می‌شوی. از روزگار و مردم روزگار پند گیر؛  زیرا که روزگار‌، طولانی‌اش کوتاه است و کوتاهش طولانی و هر چیزی محکوم به فناست. پس چنان کار کن که گویا پاداش نیک کار خود را می‌بینی و در نتیجه به کار آخرت طمع ورزی‌، زیرا آنچه از دنیا باقی مانده مانند آن چیزی است که گذشته است. هر کسی در این جهان از روی آگاهی و برنامه قبلی کار می‌کند؛ پس تو نیز برای خویشتن در جستجو باش. "

"ای موسی‌! دلت را از دنیا پاک کن و از آن بر حذر باش که از آن تو نیست و تو از آن او نیستی. تو را به خانۀ ستمگر چه کار‌؟ مگر برای کسی که کار نیکی در آن انجام دهد که برای او خوب خانه‌ای است."

"ای موسی‌! دنیا اندک آبی بیش نیست و این آب اندک‌، نه پاداش مرد با ایمان می‌تواند باشد و نه کیفر شخص بدکار. پس حسرت طولانی از آن کسی است که پاداش آخرت خود را به یک لیسیدن ناپایدار و به یک دندان زدن بی دوام فروخته باشد و این چنین باش که به تو دستور دادم که همۀ دستورات من درست و به هدایت نزدیک است. "

"ای موسی‌! کتاب به روشنی بیان کرده که چه سرنوشتی در پیش داری‌، پس چگونه با این دیدگان به خواب می‌روی‌‌؟ و یا چگونه مردمی که در غفلتند و به دنبال بدبختی و شهوت می‌روند‌، لذت زندگی را می‌یابند‌؟ صدیقان برای کمتر از آن بی‌تابی می‌کنند (یعنی گذراندن عمر در آنچه که شایسته‌اش نیست را مایه‌ي زبان می‌بینند).

برای ایشان آمرزش بخواه و در میان آنها چون یکی از آنان باش. به خاطر آن فضیلتی که من به تو داده‌ام  بر آنها گردن فرازی مکن. به آنان بگو تا از فضل و رحمت من بخواهند که کسی جز من دارای آن نیست و منم صاحب فضل بزرگ"

"ای موسی‌! به زمین نگاه کن که به زودی گور تو خواهد شد. دیدگانت را به سوی آسمان بلند کن که در آن فرمانروای بزرگی هست تا هنگامی که در این دنیا هستی بر خویشتن گریه کن. از مهلکه‌های دنیا و نابودی بترس و نقش و نگار دنیا و خرمی‌اش تو را فریب مدهد. به ستم راضی مشو و ستمکار مباش که مراقب ستمکارم تا انتقام ستمدیده را از او بستانم. "

بازگشت

Share