ياوه‌گو

خداوند به حضرت داوود (ع) فرمود:

"ای داوود! بر گناهانت مانند مادری که جوانش را از دست داده، گریه کن که در جهنم مردمی هستند که بـه وسیله‌ي زبان‌هایشان گوشت همدیگر را می‌خورند و بین دو متخاصم قرار گرفته‌اند و با گرزهای آتشین زده می‌شوند. سپس فرشتگانی را بر آن ها مسلط می‌کنم تا آن ها را نکوهش کنند. فرشتگان می‌گویند: ای اهل دوزخ! این فلان زبان دراز است که زبان درازی می‌کرد. او را بشناسید که چقدر نمازهای طولانی خواند و چقدر در آن نمازها از خوف گریه کرد؛ ولی برای خدا به اندازه‌ي شکاف دانه‌‌ي خرما ارزش نداشت.

هنگامی که به دلش نظر انداختم، او را از نظر نماز سالم یافتم ولی اگر زنی بر او آشکار می‌شد و خودش را در اختیار او قرار می‌داد، او هم می‌پذیرفت و اگر با مؤمنی معامله می‌کرد، در حق او خیانت می‌نمود".

بازگشت

Share