|
اندرز به حضرت موسی (ع)
هنگامی که حضرت موسی (ع) با خداوند راز و نیاز داشت
خداوند بلند مرتبه به او فرمود:
"هنگام یاد کردن من، خاشع و فروتن و در وقت خواندن نامم، به رحمت من مشتاق باش. نوای دلربای تورات را به آوازی خاشع و حزین به سمع من برسان. چیزی مانندم نیست. چیزی مانندم نیست. منم زندهي جاویدانی که نیستی ندارم".
"ای موسی! هر گاه مرا بخوانی ترسان و هراسان و بیمناک باش. برای من صورت بر خاک بگذار و با گرامی ترین اعضای تنت سجده کن. برای فرمانبرداریم در برابر من بایست و با من مناجات کن. هنگام مناجات هراسان و بادلی لرزان باش. در ایام زندگی به وسیلۀ تورات من، زنده باش. اوصاف نیک مرا به نادانان بیاموز و نعمتهای مرا به آن ها یادآوری کن. به آنها بگو، در آن گمراهیی که فرو رفتهاند، ادامه ندهند، زیرا به چنگ گرفتن من و مؤاخذه کردن من دردناک و سخت است".
"به زاری، به درگاهم فروتنی کن و به آواز گریان، کتاب مرا بخوان و بدان که من تو را میخوانم، همچون آقایی که بردهي خود را بخواند تا او را به جایگاه شریفی برساند و این فضلی است از جانب من بر تو و پدران پیشین تو".
"ای موسی! زبانت را در پشت دلت گذار (بی تأمل سخن مگو) تا سالـم بمانی. در شبـانه روز بسیار یاد مـن کن تا بهرهمند شوی. به دنبال خطاکاری مرو که پشیمان شوی؛ زیرا خطاکاری و گناه سرانجامش دوزخ است".
"ای موسی! دستهایت را از روی خواری بین دستان من قرار ده همانند بندهای که به درگاه مولایش شیون کند که اگر چنین کردی، مورد ترحم و مهر قرارگیری و من بخشایندهترین قدرتمندان هستم".
بازگشت
Share
|
