شفاعت قرآن

سعد خفاف گويد كه حضرت باقر(ع) به من فرمود: اي سعد! قرآن را بياموز، زيرا قرآن در بهترين صورت‌ها كه مردم ديده‌اند در روز قيامت بيايد و

خداي تبارك و تعالي او را ندا دهد:

اي حجت من در زمين و اي سخن راست و گويايم! سربردار و بخواه تا به تو داده شود و شفاعت كن تا شفاعت تو پذيرفته شود.

سپس خداوند تعالي به او فرمايد

"بندگان مرا نسبت به خود چگونه ديدي؟"

قرآن گويد: "بار پروردگارا! برخي از ايشان مرا نگهداري كرده و محفوظ داشتند و چيزي از مرا ضايع نكردند. برخي از ايشان مرا ضايع كرده و حق مرا بر خود سبك شمردند و مرا تكذيب كردند با اين كه من حجت تو بر بندگانت بودم."

آن گاه خداي تبارك و تعالي فرمايد:

"به بزرگي و شكوه و جايگاه والايم سوگند، امروز بهترين پاداش را به تو دهم و دردناك‌ترين كيفر را به خاطر تو كنم".

آن‌گاه قرآن بيايد در برابر مردي از دوستان ما كه او را مي‌شناخته و بدان با مخالفين بحث مي‌كرده، بايستد و به او بگويد:

"مرا نمي‌شناسي؟ "آن مرد به او نگاه كند و گويد: "اي بنده خدا من تو را نمي‌شناسم."پس قرآن گويد: "منم كه با تو در شب، بيداري كشيدم. آگاه باش كه همانا هر تاجر سود خود را دريافت كند. من امروز پشتيبان تو هستم." آن گاه گويد:

"پروردگارا! اين بنده توست و تو به او داناتري كه چه رنج‌ها به خاطر من كشيد و سخت مواظب من بود. به خاطر من با دشمنانم دشمني كرد و دوستي و خشمش براي من بود."

پس خداي با عزت و جلال فرمايد:

"بنده‌ام را وارد بهشت كنيد و از جامه‌هاي بهشتي به او بپوشانيد و تاج بر سرش نهيد".

سپس قرآن گويد: "بار پروردگارا! من اين را كم شمرم پاداش را درباره‌اش افزون كن".

خداوند فرمود:

"به عزت و جلال و بلندي جايگاهم سوگند، امروز به او و هر كه در پايه اوست پنج چيز افزون كنم. آگاه باش كه ايشان جواناني باشند كه پير نشوند، تندرستاني باشند كه بيمار نگردند، توانگراني باشند كه نادار نگردند، خرسنداني باشند كه غمگين نشوند و زنده‌هايي باشند كه نميرند".

بازگشت

Share