عالم الهی

از ‌امام باقر (ع) روایت است که چون خدای متعال فرزندان حضرت آدم (ع) را از پشت او برآورد تا به پرودگاری خود و نبوت پیامبران از آنان پیمان گیرد،

به آدم (ع) فرمود:

"بنگر که چه مي‌‌‌بینی؟ "

آدم (ع) به فرزندانش نگریست. دید که به مانند مورچگان فضای آسمان را پر کرده‌اند. آن گاه عرض کرد: پروردگارا! چه بسیارند فرزندان من! برای چه آنها را آفریدی و برای چه از ‌ايشان پیمان مي‌‌‌گیری ؟

خدای متعال فرمود:

"برای آن که مرا بپرستند و برای من شریکی قرار ندهند. به پیامبرانم‌ ايمان آورند و از آنان پیروی نمایند ".

آدم (ع) عرض کرد: پروردگارا! چرا بعضی از فرزندان، پر نورتر از دیگران بوده و برخی از آنها دارای نوری کم و برخی فاقد نور و روشنی هستند ؟

خداوند فرمود:

"آنان را‌ اين‌طور آفریدم تا در تمام حالات بیازمایم‌شان ".

آدم (ع) عرض کرد: پروردگارا! اجازه مي‌‌‌دهی تا سخن گویم ؟

خطاب رسيد:

"سخن بگو که جانت از من است و طبیعتت بر خلاف هستی من است ".

 آدم (ع) عرض کرد: پروردگارا! کاش همه را در شرایط یکسانی از لحاظ اندازه، طبع، خوی، رنگ و عمر مي‌‌‌آفریدی و بـه آنها روزی‌های برابر مي‌‌‌دادی که بر یکدیگر ستم روا ندارند. به همدیگر حسد نورزند. با هم دشمنی نکنند و با هم اختلاف پیدا ننمایند.

خدای متعال خطاب فرمود:

"ای آدم! از طریق روح من سخن گفتی ولی از روی ضعف طبیعت خود به چیزی که تو را به آن علمي ‌‌‌نیست تکلم کردی. منم خدای آفرینند‌ه‌ي دانا و آگاه که به علم خود در خلقت ‌ايشان اختلاف قرار دادم. به اراد‌ه‌ي من،‌امـر من در ميان‌ ايشان جاری مي‌‌‌شود و بازگشت همه به سوی تقدیر و تدبیر من است. در آفرینش من تبدیلی نیست و جن و انس را نیافریدم مگر برای‌ اين‌که مرا عبادت کنند. بهشت را برای کسی که مرا عبادت و اطاعت کرده و از پیامبرانم پیروی نماید آفریدم و از کسی هم پروا ندارم.

جهنم را برای کسی که به من کفر ورزیده و نافرمانی‌ام کرده و از پیامبران و فرستادگانم پیروی نکند آفریدم و باز هم از کسی پروا ندارم.

تو و فرزندانت را بدون‌ اين که به شما نیازی داشته باشم آفریدم تا شما را بیازمایم که کدام‌تان در زندگی و قبل از مرگ نیکوکارترید. از ‌اين رو دنیا و آخرت، زندگی و مرگ، طاعت و معصیت و بهشت و دوزخ را آفریدم و در تقدیر و تدبیرم اراده کردم.

به علم خود که به تمام احوال انسان‌ها احاطه دارد، آنها را در صورت، بدن، رنگ، عمر، روزی، اطاعت و معصیت‌شان، مختلف گردانیدم. در ميان آنها، خوشبخت و بدبخت، بینا و نابینا، کوتاه و بلند، خوشرو و بدرو، دانا و نادان، ثروتمند و فقیر، مطیع و نافرمان، تندرست و بیـمار و بی‌عیب و زمين‌گیر قرار دادم؛ تا تندرست به بیمار بنگرد و مرا برای سلامتی خود سپاس گزارد و آن که بیمار است به تندرست نظر کند و به درگاه من دعا و درخواست نماید تا سلامتش بدارم و بر بلایم شکیبا باشد تا عطای شایانم را به او برسانم؛ تا توانگر به تهیدست بنگرد و مرا شکر و سپاس گزارد و تهیدست به توانگر بنگرد و مرا بخواند و رفع تنگدستی‌اش را از من بخواهد، تا مؤمن به کافر بنگرد و مرا برای ‌اين که هدایتش نمودم سپاس گزارد.

آنها را برای‌ اين آفریدم تا ‌ايشان را در خوشحالی و بد حالی  در سلامتی کـه به ‌ايشان مي‌‌‌بخشم و در بلایی که ‌ايشان را مبتلا مي‌‌‌کنم و در آنچه به ‌ايشان عطا مي‌‌‌کنم و در آنچه از‌ ايشان منع مي‌‌‌کنم، ‌امتحان‌شان کنم. منم خدای مقتدر و توانا. بر من است که آنچه مقدر کرده‌ام را به هر شکل که تدبیر نموده‌ام، جاری سازم. بر من است که از‌ اين‌ها آنچه را که خواهم تغییر دهم آنچه را که در تقدیر خود در انتها گذاشته بودم، جلو آورم و آنچه را که جلو انداخته بودم، در انتها بیندازم. منم خداوندی که هر چه بخواهم، مي‌‌‌توانم انجام دهم و کسی نیست که از کرد‌ي  من سؤال کند ‌اما من از مخلوقات خود به واسط‌ه‌ي آنچه انجام مي‌‌‌دهند، سؤال مي‌‌‌کنم ".

بازگشت

Share