مطیع اوامر

همانا خداوند درباره‌‌ي شأن و منزلت قوم حضرت داوود (ع)  به او وحی فرستاد:

"به قوم خود برسان که نیست بنده‌اي از‌ ايشان که ‌امر به اطاعت کرده باشم و او اطاعت کرده باشد، جز ‌اين که سزاوار است سخن او را قبول کنم و او را به اطاعت خود کمک نمایم. و اگر از من چیزی طلبد، به او عطا کنم. و اگر مرا بخواند، دعای او را اجابت نمایم، و اگر به من متوسل شود، او را نگاه دارم، و اگر از من سرپرستی بخواهد، مهم‌ترین چیزهایش را سرپرستی کنم، و اگر به من توکل کند، او را از همه‌ي ‌زشتی‌ها و کاستی‌هایش محفوظ دارم و اگر همه‌ي ‌مخلوقات با او دشمنی کنند، همراه (و پشتیبان) او خواهم بود.

ای داوود! نیست بنده‌اي از بندگانم که مرا اطاعت (و تبعیت) کند  جز‌ اين که عطا مي‌‌‌کنم به او پیش از آن که از من بخواهد و اجابت مي‌‌‌کنم دعای او را پیش از آن که صدایم زند ".

بازگشت

Share