بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده ی مهربان
خود از خود بی خود شدن، در خود ماندن و از خود رستن است، خدا را دیدن و خود را
ندیدن است. خود را برتر از دیگران ندیدن و همه را خود بودن است ، خودی نباید که
اگر باشد، من را نقاب ها را رنگارنگ زیستن
است ، خود را ندیدن، درها را باز کردن و بی در شدن است، قفل ها را با کلید عشق و
یگانگی باز کردن است.
من را راندن ، زایش خودی ها را زادن است، خدا را در خود بودن و از خدا زاده
شدن است، با هستی یکی شدن و دل به دریا سپردن است .روح را شناختن، حضور خدا را
یافتن است.
در حضور او بودن آب را از سر چشمه نوشیدن، خود چشمه شدن است. به دریا راه
یافتن و در دریا غرق شدن و با دریا یکی شدن است.
یخ های من را آب کردن و به آسمان رفتن و با آسمان یکی شدن و آسمانی شدن است.
پرهای روح را قدرت یافتن و پرواز را تمرین کردن است.
با او رفتن در او ماندن و با او عشق
بازی کردن است.
در او خوردن و خوابیدن و راه رفتن است، جزء خدا را ندیدن است. خدا ، خود، خودی
با هم شدن است.
نور را در دل تاریکی یافتن و با نور حرکت کردن و در نور شسته شدن است. هیچ و
فنا شدن و در خدا زاده شدن و زنده در خدای زنده زندگی کردن است.
الهی آمین یا رب العالمین
نورسا
