الهی ای که اکبری

الهي اي كه اكبري

تو به راز زندگی، برازندگی عطا کردی آنگاه که قصد آشکاری ‌ات نمودی

پس، مقصود تویی در این ره که ختم ‌اَش به حتم، تو را خاتم است

تویی که مهر و حبّ‌ات را به رحم، بر همه می‌بخشایی

که از نعمت این رحمت، عابدی اَبدی گردند

لیکن پي گرفتن ردّ تو، مصداق رود توست که راه به روح تو دارد

و آن‌كه یافته شود، تافته‌ای جدا بافته شود

که عجین است به روح از تابِ توبه ‌اَت

دنیای بی‌تو، سرد است و تاریک

پس ای ذاتی که خورشید، تجلّی گاه حضور توست،

ما را به تابش انوار نورانیت که به حقّ، واحدند و یگانه، تابان گردان

تا بنده‌ی تو باشیم و تابنده‌ی تو باشیم،

با تو باشیم که تو را باشیم و یکی.

آمین

بازگشت

Share