چه تقدیمت کنم؟

بسم الله الرحمن الرحیم

مهربانم!

چه تقدیمت کنم که شایسته ی نام مبارکت باشد؟

چه تقدیمت کنم، قطره های اشکم را که به شوق یاد تو از چشمانم می چکد؟

چه تقدیمت کنم؟ سروده ای زیبا یا نگاه پر اشتیاقم را؟

چه تقدیمت کنم؟ ای باوفایم تا بدانی که می خواهم مانند تو وفادارت باشم؟

چه تقدیمت کنم؟ دلم را، روحم را، همه ی وجودم را؟

تو که مالک همه چیزم هستی، چیزی که شایسته ی مهربانی ات، وفایت، عشقت، ای محبوبم باشد، ندارم که تقدیمت کنم.

ولی می دانم که حتی اگر برای لحظه ای نامت را بر زبان بیاورم، یا لحظه ای به یادت باشم، آنرا از من ناچیز می پذیری.

زیرا نگاه تو، ارزیابی تو و محک تو غیر از همه است.

پس، می توانم قطرات اشکم را، که عصاره ی تمام عشق و وفایم به توست، به حضورت تقدیم کنم.

از من می پذیری محبوبم، می دانم، ایمان دارم که می پذیری.

ای دلنواز من، ای خدای خوب ام.

آمین یا رب العالمین

سرودۀ نورسا

بازگشت

Share