گاهی ما متوجه نیستیم که جابجایی ها تا چه اندازه ما را دگرگون می کنند. هنگامی که از جای دنج خود بیرون می آیی و مجبور هستی محیطی تازه را تجربه کنی، ممکن است به فشارهای عصبی، تردید و حتی افسردگی دچار شوی. ممکن است هدفی بزرگ هم داشته باشی، از ایمانی سرشار برخوردار باشی، امیدوار باشی، نگرشی مثبت داشته باشی، با وجود این، هنگام مواجه شدن با محیط تازه، خشکت بزند و نتوانی گامی به جلو برداری.

ما اغلب در برابر دگرگونی ها از خود مقاومت نشان می دهیم، اما آیا زندگی بدون دگرگونی ها معنایی دارد؟ بسیاری از تجربه های بزرگ زندگی ما، از طریق همین دگرگونی ها به دست می آید، نقل مکان، تغییر رشتۀ تحصیلی، تغییر شغل، برقرار کردن رابطۀ تازه.

زندگی ما از کودکی می گذرد، وارد جوانی می شود، از جوانی می گذرد، وارد پیری می شود. تغییر نکردن و ثابت ماندن غیرممکن است. تغییر و دگرگونی ماهیت ذاتیِ زندگی است. گاهی باید شکیبا باشیم. گاهی کنترل دگرگونی ها از دست ما خارج می شود. گاهی دگرگونی هایی که انتظارش را داریم رخ نمی دهند. آری، گاهی زندگی مطابق انتظارات ما پیش نمی رود.

دو دگرگونی عمده هست که چالش های عمدۀ زندگی ما محسوب می شوند و بنیاد زندگی ما را می لرزانند. نخست دگرگونی ای که بیرون از ما رخ می دهد. دوم دگرگونی ای که در درون ما رخ می دهد. ما (غالباً) نمی توانیم دگرگونی نخست را کنترل کنیم، اما دگرگونی دوم در اختیار ماست.

در زندگی رویدادهایی خارج از اختیار من رخ داده بودند، اما اختیار آن را داشتم که واکنش خود را نسبت به آن رویدادها انتخاب کنم. من تصمیم گرفتم این رویدادها را بپذیرم و از دل این رویدادها بهترین ها را بیرون بکشم.

تو هم این توان را داری که واکنش خویش نسبت به دگرگونی های ناخواستۀ زندگی ات را انتخاب کنی. گاهی شرایط با چنان سرعتی دگرگون می شود که تو مات و مبهوت می مانی و نمی توانی تصمیمی بگیری؛ عزیزی از دنیا می رود، شغل خود را از دست می دهی، تصادفی روی می دهد. در این مواقع متوجه نیستی که زندگی تو در آستانۀ تحولی عظیم قرار گرفته است.

نخستین گام تو در هنگامۀ توفان دگرگونی های بزرگ، آن است که هشیاری خود را حفظ کنی و بدانی که داری وارد مرحله ای تازه از زندگی خود می شوی؛ مرحله ای که بنا به پذیرش و واکنش تو، می تواند خوب یا بد باشد. همین هشیاری از فشارهای عصبی تو می کاهد. با خود بگو:

بسیار خوب. من وارد مرحله ای تازه از زندگی خود شده ام. ممکن است کمی به هم بریزم، اما بر خودم مسلط خواهم بود. باید آرامش خود را حفظ کنم. نباید بترسم. باید شکیبا باشم. در آنچه روی می دهد حتماً خیری نهفته است.

 ـ  نیک وُی آچیچ، کتاب زندگی بی حد و مرز