من باور دارم که زمان زیادى طول مى‌کشد تا من همان آدمی
بشوم که مى‌خواهم.
من باور دارم که بلوغ (و رشدیافتگی
ما) بیش‌تر به
انواع تجربیاتى که داشته‌ایم و آنچه از آن‌ها آموخته‌ایم بستگى دارد تا به این‌که
چند بار جشن تولد گرفته‌ایم.
من باور دارم که ما مسئول کارهایى هستیم که انجام مى‌دهیم،
صرف‌نظر از این‌که چه احساسى داشته باشیم.
من باور دارم که دو نفر ممکن است دقیقاً به یک چیز نگاه
کنند و دو چیز کاملاً متفاوت ببینند.
من باور دارم که زندگى ما ممکن است ظرف تنها چند ساعت،
توسط کسانى که حتى آن‌ها را نمى‌شناسیم تغییر پیدا کند.
من باور دارم که دعوا و جرّ و بحث دو نفر با هم به این
معنى نیست که آن‌ها همدیگر را دوست ندارند. و دعوا نکردن دو نفر با هم، نیز این
معنى را نمی‌رساند که آن‌ها همدیگر را دوست دارند.
من باور دارم که هر چه‌قدر دوستمان خوب و صمیمى باشد هر از
گاهى باعث ناراحتى ما خواهد شد و ما باید بدین خاطر او را ببخشیم.
من باور دارم که همیشه کافى نیست که توسط دیگران بخشیده
شویم، گاهى باید یاد بگیریم که خودمان هم خودمان را ببخشیم.
من باور دارم که اگر من نگرش و طرز فکرم را کنترل نکنم، او
مرا تحت کنترل خود درخواهد آورد.
من باور دارم که ما مى‌توانیم در یک لحظه کارى کنیم که
براى تمام عمر قلب ما را به درد آورد.
من باور دارم که همیشه باید کسانى را که صمیمانه دوستشان
دارم، با کلمات و عبارات زیبا و دوستانه ترک گویم؛ زیرا ممکن است آخرین بارى باشد
که آن‌ها را مى‌بینم.
من باور دارم که گاهى کسانى که انتظار داریم در مواقع
پریشانى و درماندگى به ما ضربه بزنند، به کمک ما مى‌آیند و ما را نجات مى‌دهند.
من باور دارم که گاهى حق دارم عصبانى باشم، امّا این
عصبانی شدن، به من حق نمى‌دهد که ظالم و بی‌رحم باشم.
من باور دارم که صرف‌نظر از این‌که چه‌قدر دلمان شکسته
باشد، دنیا به‌خاطر غم و غصه‌ی ما از حرکت باز نخواهد ایستاد.
من باور دارم که زمینه‌ها و شرایط خانوادگى و اجتماعى برآن‌چه
که هستم تأثیرگذار بوده‌اند، امّا من خودم مسئول آنچه که خواهم شد هستم.
من باور دارم شادترین فرد لزوماً کسى نیست که بهترین چیزها
را دارد، بلکه کسى است که از چیزهایى که دارد بهترین استفاده را مى‌کند.
ـ برگرفته از یادداشت‌ِ نلسون ماندلا
