|
گذري بر سخنان حكمت‌آميز امام صادق(ع) درباره‌ي علم و حكمت و دانايي
هر كه مردم را به خود فرا خواند، حال آن‌كه در ميان آنان داناتر و عالم‌تر از او هست، بدعت‌گذاري گمراه است.
تحف العقول، ص 375.
علي(ع) عالم بود و علم به ارث برده مي‌شود. هرگز عالمي نمي‌ميرد مگر آن‌كه پس از او كسي مي‌ماند كه علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند.
الكافي، ج1، ص221(ح1).
به خدا سوگند من كتاب خدا را، از آغاز تا پايانش، چنان مي‌دانم كه گويي در مشت من است. خبر آسمان و زمين و گذشته و آينده در قرآن موجود است. خداوند فرموده است: "بيان هر چيز در قرآن است" (نحل:78)
الكافي، ج1، ص229(ح4)و ص202(ح1).
يكي از خوي‌هاي نادان اين است كه قبل از شنيدن (مطلب) پاسخ مي‌دهد و پيش از آن‌كه (مقصود گوينده را) بفهمد به مخالفت بر مي‌خيزد و ندانسته داوري مي‌كند.
اعلام الدين، ص303.
دانايي را همين بس كه از خدا بترسي و ناداني را همين بس كه از (عذاب) خدا غافل شوي.
بحارالانوار، ج70، ص379(ح26).
دورانديشي چراغدان گمان است.
تحف العقول، ص356 و 90.
همانا حكمت عبارت است از شناخت و فهم دين؛ پس هر يك از شما كه در دين فقيه و فهيم باشد حكيم است.
بحارالانوار، ج1، ص251(ح22) و (ح25) و ج13، ص417(ح10).
هر كه به دنيا پشت كند خداوند حكمت را در دلش استوار گرداند و زبانش را به آن گويا سازد.
الكافي، ج2، ص128(ح1).
مردم هر شهري به سه چيز نيازمنداند كه در كار دنيا و آخرت خود به آنها رجوع كنند و چنانچه آن سه را نداشته باشند گرفتار جهل و نابساماني مي‌شوند: فقيه دانا و پارسا، فرمان‌رواي نيكوكار و مطاع و پزشك حادق و مطمئن.
تحف العقول، ص 321.
منبع: گزيده‌ي ميزان الحكمه
* * * * * * *
كاوشگران نور
بازگشت
Share
|
