|
گذري بر سخنان حكمت‌آميز امام صادق(ع) درباره‌ي ذكر و ياد خداوند، و دعا و توكل
ذكر و ياد خدا
تا آن‌جا كه مي‌توانيد در تمام لحظات و ساعات شب و روز خدا را بسيار ياد كنيد؛زيرا خداوند به بسيار ياد كردن خود فرمان داده است.
الكافي، ج8، ص7(ح1).
موسي(ع) عرض كرد: پروردگارا! (گاه) من در حالي هستم كه شأن تو را بالاتر از آن مي‌دانم كه يادت كنم. خداوند فرمود: اي موسي! مرا در همه حال ياد كن.
بحارالانوار، ج80، ص176(ح21).
صاعقه به ياد كننده‌ي خداوند(عز و جل)، گزند نمي‌رساند.
امالي الصدوق، ص375(ح3).
خداوند متعال فرمود: اي پسر آدم! در درون خود به ياد من باش، تا من نيز در جانم به ياد تو باشم؛اي پسر آدم! در خلوت به ياد من باش تا در خلوت به ياد تو باشم؛ اي پسر آدم! در ميان جمع مرا ياد كن، تا تو را در ميان جمعي بهتر از جمع تو ياد كنم.
بحارالانوار، ج93، ص158(ح31).
در باره‌ي آيه‌ي "و ياد خدا بزرگ‌تر است" ـ :(مراد) به ياد خدا بودن در هنگام رو به رو شدن با حلال و حرام خدا است.
نور الثقلين، ج4، ص162(ح61).
ذِكر بر دو گونه است: ذكر خالص، كه با دل سازگار و همراه است و ذكر بازدارنده، كه ياد هر كس جز او را از دل مي‌زدايد.
بحارالانوار، ج93، ص159(ح33) و ص158(ح33) و ج78، ص356(ح11) و ج77، ص22(ج6).
اگر به ياد خدا هستي ، اين را بدان كه او به ياد توست، او تو را ياد مي‌كند در حالي كه بي‌نياز از توست. پس ياد او از تو، ارزشمندتر و خواستني‌‌تر و كاملتر و زودتر است تا ياد تو از او ... بنابر اين، هر كه مي‌خواهد خداوند متعال را ياد كند، بايد بداند كه اگر خداوند توفيق ياد خود را به ياد بنده نياورد، بنده قادر به ذكر و ياد او نيست.
بحارالانوار، ج93، ص159(ح33) و ص158(ح33) و ج78، ص356(ح11) و ج77، ص22(ج6).
پدرم بسيار ذكر خدا مي‌گفت، هر وقت با ايشان راه مي‌رفتم مي‌ديدم ذكر خدا مي‌گويد. هر وقت با ايشان غذا مي‌خوردم مي‌ديدم ذكر خدا مي‌گويد. با مردم مشغول صحبت كردن بود، اما اين كار او را از ذكر خدا باز نمي‌داشت. مي‌ديدم زبانش به كامش چسبيده است و لا اله الا الله مي‌گويد، او ما را جمع مي‌كرد و دستور مي‌داد تا هنگام طلوع آفتاب ذكر بگوييم. به كساني از ما كه قرآن بلد بوديم مي‌فرمود قرآن بخوانيم و به كساني كه قرآن خواندن نمي‌دانستند، دستور مي‌داد ذكر بگويند.
الكافي، ج1، ص496(ح7) و ج2، ص 499(ح1) و ص616(ح11).
* * * * * * *
دعا
هيچ بنده‌ي مؤمني از خداوند طلب خير نكند، جز آن‌كه به او خير دهد هر چند پيشامد ناخوشايندي برايش بكند(باز خير او در همان است).
بحارالانوار، ج91، ص224(ح4) و ص256(ح1).
هر كه نگران باشد كه بلايي به او رسد و پيش از رسيدن بلا دعا كند، خداوند هرگز آن بلا را به او نرساند.
مكارم الاخلاق، ج2، ص10(ح1992).
بر تو باد به دعا كردن كه شفاي هر دردي است.
مكارم الاخلاق، ج2، ص12(ح2008).
در پاسخ به سعيد بن يسار كه پرسيد: در حال ركوع دعا كنم يا سجود؟ ـ : آري در حال سجود دعا كن؛ زيرا نزديك‌ترين حالت بنده به خداوند حالتي است كه در سجده است.(در آن حال) براي دنيا و آخرتت به درگاه خداوند دعا كن.
بحارالانوار، ج85، ص131(ح6) و ص164(ح12).
* * * * * * *
توكل
بي‌نيازي و عزت به هر طرف مي‌گردند و چون به جايگاه توكل دست يافتند، در آن جاي‌گير مي‌شوند.
الكافي، ج2، ص65(ح3، و (ح6). ص846
منبع: گزيده‌ي ميزان الحكمه
* * * * * * *
كاوشگران نور
بازگشت
Share
|
