|
گذري بر سخنان حكمت‌آميز امام صادق(ع) درباره‌ي دنيا، آسايش، ثروت، تجارت و انفاق
بهره‌برداري از دنيا
اميرالمؤمنين(ع) مي‌فرمود: اي آدميزاد! اگر از دنيا به قدر كفايت خواهي همان كمترين دنيا تو را بس باشد و اگر بيش از كفايت خواهي همه‌ي دنيا هم تو را بس نباشد.
الكافي، ج2، ص316(ح7) و ص138(ح6).
... شخص كم تجربه‌ي خود رأي، هرگز نبايد به هيچ رياستي طمع بندد.
الخصال، ص 434(ح20).
خداوند با نعمت دانه (گندم ...) بر بندگانش منت نهاد و شپش را آفت آن قرار داد و اگر نه چنين بود زمامداران آن را نيز همچون زر و سيم مي‌اندوختند.
بحارالانوار، ج62، ص292؛كنزالعمال، ح9716.
* * * * * * *
خوشي و آسايش
خوشي و آسايش در خشنودي و يقين است و غم و اندوه در شكّ و ناخشنودي.
بحارالانوار، ج71، ص159(ح75).
* * * * * * *
تجارت و ثروت و آداب آنها
تجارت كردن خرد را مي‌افزايد.
الكافي، ص 148(ح2)و (ح1) و ص149(ح10).
در پاسخ به معاذبن كثيرِ جامه فروش، كه پرسيد: من براي خود ثروتي دارم و تصميم دارم بازار را رها كنم: در اين صورت نظرت از اعتبار مي‌افتد و در هيچ چيز از تو كمك گرفته نمي‌شود.
الكافي، ص 148(ح2)و (ح1) و ص149(ح10).
هر گاه يكي از دو مسلمان معامله كننده پشيمان شود و تقاضاي فسخ كند و طرف ديگر تقاضاي او را بپذيرد خداوند در روز رستاخيز از لغزش‌هاي او درگذرد.
وسايل شيعه، ج12، ص283(ح4) و ص 287(ح4).
در باره‌ي اين روايت كه سود گرفتن مؤمن از مؤمن رباست سؤال شد، فرمود: اين در زماني است كه حقّ حاكم شود و قائم ما خاندان قيام كند. اما امروز اشكالي ندارد.
وسايل شيعه، ج12، ص294(ح4).
خداوند تبارك و تعالي از كسي كه با قسم و سوگند خوردن كالاي خود را به فروش رساند نفرت دارد.
امالي الصدوق، ص390(ح6).
در باره‌ي آيه‌ي "و ولخرجي مكن" ـ : هر كس چيزي در راهي جز طاعت خدا انفاق كند ولخرج است و هر كس در راه خير و خوبي خرج كند مقتصد و صرفه‌جوي است.
تفسير العياشي، ج2، ص288(ح53) و (ح54).
در پاسخ ابو بصير كه از آيه‌ي "و ولخرجي مكن" پرسيد ـ : انسان مال خود را تلف مي‌كند و خود تهيدست مي‌ماند. ابو بصير گفت : پس در مال حلال نيز ولخرجي ممكن است؟ امام فرمود: آري.
تفسير العياشي، ج2، ص288(ح53) و (ح54).
سخاوتمند كريم كسي است كه اموال خود را به حقّ خرج كند.
بحارالانوار، ج71، ص353(ح11) و ص357(ح21) و ج69، ص407(ح115).
* * * * * * *
بخشش و انفاق
بخشندگي از اخلاق پيامبران است و آن ستون ايمان است. هيچ مؤمني نيست مگر آن‌كه بخشنده است و تنهاآن كسي بخشنده است كه از يقين و همت والا برخوردار باشد. زيرا كه بخشندگي پرتو نور يقين است و هر كه هدف را بشناسد بخشش بر او آسان شود.
بحارالانوار، ج71، ص355(ح17) و ص350(ح3).
هر كه براي رضاي خدا در راه برآوردن نياز برادر مسلمان خود بكوشد، خداوند هزار هزار حسنه برايش بنويسد.
الكافي، ج2، ص197(ح6).
كسي كه در پي برآوردن نياز برادر مؤمن مسلمان خود باشد، تا زماني كه در فكر نياز اوست، خداوند در پي (برآوردن) نياز وي باشد.
امالي الطوسي، ص197(ح147).
روا ساختن حاجت مؤمن نزد خدا از بيست حج، كه براي هر حج صدهزار (درهم يا دينار) خرج كني، محبوب‌تر است.
الكافي، ج2، ص193(ح1) و (ح4).
كسي كه برادر مؤمنش در هنگام تنگدستي نياز خود را به او بگويد و او بتواند خودش يا از طريق كسي ديگر حاجتش را روا سازد و نكند خداوند در روز قيامت وي را دست بسته به گردن محشور فرمايد و تا فارغ شدن از حساب بندگانش همچنان او را نگه دارد.
بحارالانوار، ج74، ص287(ح13).
هر كه مؤمن بينوايي را حقير شمارد، خداوند پيوسته او را تحقير كند و دشمنش دارد تا آن گاه كه از تحقير او دست بردارد.
التمحيص، ص50(ح89).
نيكي زكات نعمت‌ها و وساطت كردن، زكات مقام و موقعيت، و بيماري‌ها زكات بدن‌ها، و گذشت زكات پيروزي، و هر چيزي كه زكاتش را بدهي، از خطر نابودي در امان است.
بحارالانوار، ج78، ص99(ح1) و ص247(ح77) و ص268(ح182).
منبع: گزيده‌ي ميزان الحكمه
* * * * * * *
كاوشگران نور
بازگشت
Share
|
