
اي باغبان
اي باغبان اي باغبان
آمد
خزان آمد خزان بر شاخ و برگ از درد دل بنگر نشان بنگر نشان
اي باغبان هين گوش كن ناله درختان نوش كن نوحه
كنان از هر طرف صد بي زبان صد بي زبان
هرگزنباشدبي سبب گريان دوچشم وخشك لب نبود كسي بي درد دل رخ زعفران رخ زعفران
حاصل درامد زاغ غم در باغ و مي
كوبد قدم پرسان به افسوس وستم كوگلستان كوگلستان
كو سوسن و كو نسترن كو سرو و لاله، ياسمن كو سبز پوشان چمن كو
ارغوان كو ارغوان
كو بلبل شيرين
فنم
كو فاخته كوكو زنم طاووس خوب چون صنم كو طوطيان كو طوطيان
خورده چو آدم دانه ا ي افتاده از كاشانه
اي پريده تاج
و حله شان زين افتتان زين افتتان
جمله درختان صف زده جامه سيه ماتم زده
بي برگ و زار و نوحه گر زان امتحان زان امتحان
گفتند: اي زاغ عدو آن آب باز آيد بجو عالم شودپررنگ وبوهمچون جنان همچون جنان
ميرد خزان همچو دد
بر گور او كوبي لگد نك صبح دولت مي دمد اي پاسبان اي پاسبان
صبحا جهان پر نور كن
اين هندوان را دور كن مردهر را محرور كن افسون بخوان افسون بخوان
اي آفتاب خوش عمل باز
آ سوي برج حمل
ني يخ گذار و
ني و حل عنبر فشان عنبر فشان
گلزار را پر خنده كن
وان مردگان را زنده كن مر حشر را تابنده كن هين
العيان هين العيان
از
حبس رسته دانه ها ما هم ز كنج خانه ها
آورد باغ از غيب ها
صد ارمغان صد ارمغان
بلبل رسد بربط زنان وان فاخته كوكو كنان مرغان ديگر
مطرب
بخت جوان
بخت جوان
من زين قيامت حاملم گفت
زبان را مي هلم مي نايد
انديشه دلم اندر زبان
اندر زبان
خاموش و بشنو اي پدر از باغ و مرغان نو خبر
پيكان پران آمده از لا مكان از لا مكان
مولانا
پرينيا
بازگشت
Share
|