درس های دعا و توکل (قسمت اول)

انتخابی از سخنرانی های ایلیا میم (رام الله) در شب های احیاء 1382

متن بازنویسی شده از دنباله کتاب جریان هدایت الهی (از بخش دعا و توکل) استخراج شده است.

در نظر مردم، دعا و توكل و بسیاری از امور باطنی دیگر، شبه واقعیتی است كه غالباً واقعیت ندارد پس، جدی گرفته نمی­شود. كاری رویائی است كه برای انسان های ضعیف و نیازمند خوب است. بیشتر برای قوت قلب است و ناامید نشدن نه برای به تحقق رساندن و به تحقق رسیدن. گاهی تمسخرآمیز است گاهی تحقیرآمیز. اگر هم به آن اندك احترامی تو خالی گذاشته می­شود، برای راحتی وجدان و خالی نبودن تقدس است. حتی بعضی­ها خجالت  می­كشند با صدای بلند دعا كنند چون ممكن است به چیزهای مختلف متهم شوند. بیشتر مردم برای شكست از آن استفاده می كنند تا توفیق. وقتی آن را بكار می­گیرند كه مطمئن هستند كار ازكار گذشته و امكان ندارد درست شود. در اوج ناامیدی. از این رو دعای آنان غالباً به نتیجه نه ختم می­شود.

كسی كه امكان دعا و توكل را از دست داده مثل شیر بی دندان و عقاب بدون پر است. او یكی از خورشیدهای اصلی زندگی خود را از دست داده است .

در مقابل حقایق باطنی و روح خدا و آنچه بر این اصل استوار است، مانند دعا و توكل و فیوضات، مردم یا منكراند، كه در صورت انكار محروم از آنند و نخواهند دید آنچه را كه انكار می­كنند و آن را تجربه نمی­كنند. یا باور می­كنند، باوری كه تردید از اجزاء پنهان آن است. آنها گاهی می­بینند و تجربه می­كنند اما با شدتی كم و اندازه ای كم، چون قدرت باور تردید آمیز اندك است. گاهی هم چیزی برای تجربه كردنشان وجود ندارد. عده اندكی هم ایمان دارند. اینها عموماً حقایق باطنی و الهی را می­بینند و تجربه می­كنند و از آن برخوردارند. و عده­ای بسیار اندك كه با انگشت­های دست هم می­توان آنها را شمرد به یقین كامل و یگانگی و لقاء رسیده­اند. آنها خود حقیقتی باطنی­اند و به چشمه­ای از حقایق باطنی بدل شدند. نمی­بینند بلكه دیدنی­ها را به دیده       می­رسانند و تجربه نمی­كنند كه خود موضوع تجربه جویندگانند.

" در باوركنندگان اثرات دعا و توكل مثل لرزاندن كوه است كه می­تواند تغییراتی را در سطح كوه پدید آورد. آنها می­توانند در زندگی خود و دیگران اثر بگذارند اما نه تأثیراتی عمیق. می­توانند وضعیت­ها را تا اندازه ای تشدید و یا تضعیف كنند اما نه متحول. ایمان آورندگان می­توانند كوهها را جابجا كنند و از میان راه بردارند. می­توانند اوضاع زندگی خود و دیگران را به تناسب قدرت ایمان شان دگرگون، و در زیر و سطح زندگی تغییراتی را بوجود آورند. می­توانند وضعیت­ها را به اوضاع دیگری تبدیل كنند. و چیزها را به چیز دیگری بدل نمایند. آنها كیمیاگرانی باطنی­اند. اگر قدرت دعای باوركنندگان مثل نیروی بخار است، اقتدار دعای ایمان آورندگان مانند نیروی برق است اما توان یقین داران مثل قدرت عظیم هسته ای و نیروی ضد ماده و بلكه بیش از این است. آنان عیناً دارای قدرت خلاقه الهی­اند. می­توانند بوجود آورند و نابود كنند. وقتی با كوههای مسائل برخورد می­كنند، در لرزاندن و جابجا كردن كوهها متوقف نمی­شوند بلكه قادرند كوهها را محو و نیست كنند یا جائی كه كوه نیست آنرا بوجود آورند. اگر باوركنندگان از آشنایان شاه و ایمان داران از خانواده شاه محسوب می­شوند، یقین داران به مقام شاهی رسیده­اند و تاج برسرند. یقین داران یكی شده اند و یكی هستند و یگانه اند. پس از تمام قدرت و شعور و حضور "یكی" برخوردارند. آنان قادرند به دعاها پاسخ دهند و روح دعا و توان دعا كردن را به شایستگان بدهند."   

دریافت فایل صوتی

بازگشت

Share