جانشين خدا بر روي زمين

از حضرت صادق (ع) روايت شده كه فرمود: هر گاه امام از شكم مادرش فرود آيد و به دنيا قدم گذارد، دست‌هايش را بر زمين گذارد و سرش را به آسمان بلند كند. اما دست بر زمين گذاردنش رمز اين است كه هر عملي را كه خدا از آسمان به زمين فرستد، او دريافت كند. اما سر به آسمان برداشتنش براي اين است كه ندا دهنده‌اي از درون عرش از جانب پروردگار ارجمند و از افق اعلي او را به نام خود و نام پدرش صدا زند و بگويد:

"اي فلان بن فلان! ثابت باش تا بر جا بماني. تو برگزيده‌اي از ميان امت من هستي؛ زيرا خلقت تو عظيم است. تو محل راز و صندوق علم و امين وحي و جانشين خدا روي زمين هستي. بر تو و هر كه از تو پيروي كند، رحمتم را واجب كردم، بهشتم را بخشيدم و در جوار خويش درآوردم.

به ارجمندي و شكوهم سوگند، هر كه با تو دشمني كند با عذاب سختم او را بسوزانم اگر چه در دنيا روزي فراواني برايش گسترده‌ باشم".

بازگشت

Share