اگر همۀ بارهایی را که بر دوش خود انباشته‌ای، در رودخانۀ حیات رها می‌کردی و می‌گذاشتی تا همانی که «هست» تو را با خود ببرد، رهایی را تجربه می‌کردی. ... حمل این بارهای اضافی خود را به‌صورت‌ بیماری، کسالت، جراحت و درد آشکار می‌کند.

کار چندان دشواری نیست. لازم است فقط یک حقیقت را بپذیری و آن را زندگی کنی.

این لحظه در کمال است. همین را بدان. آن شو. آن‌را زندگی کن. تنفسش کن. با آن بمان و در آن مستقر شو. آن‌گاه این لحظه‌ای که در کمال ناراحتی و عذاب، درد و رنج، فشار، درگیری و محدودیت است،  به لحظه‌ای در کمال رهایی، آرامش، پذیرش، انبساط و نامحدودی تبدیل خواهد شد. 

ـ مایکل جی. رودز ـ برگرفته از کتاب گفتگو با طبیعت