|
بهانه
انسان همیشه خود را توجیه می‌كند، برای فرار از واقعیّت‌ها عادت كرده كه خود را توجیه و قانع كند. وقتی وظیفه انسان به او یادآوری می‌شود (از درون و بیرون) چه بهانه‌هایی كه فرد نمی‌جوید تا بلكه خود را از رحمت خدمت به خداوند از طریق هدایت دیگران، خلاص كند. یكی از رایج‌ترین این بهانه‌ها این است كه گفته می‌شود: مدّتی صبر كن و بعداً شروع كن. بگذار فلان كار انجام شود، این‌طور كار خیلی بهتر و راحت‌تر اجرا می‌شود،امكانات لازم را در اختیار نداری، این كار سختی است هنوز به آن اندازه قوی نشده‌ای، فعلاً مشكلات خودت را حل بكن بعد به مشكلات دیگران بپرداز... من هنوز خودم آگاه نشده‌ام كه دیگران را آگاه كنم، خودم بیدار نشده ام كه مردم را بیدار كنم. اول باید كسی خودم را هدایت كند تا من هم "بعداً" به هدایت دیگران بپردازم. ولی حتّی بدون گفتن کلمه‌ای هم می‌توانیم به خداوند خدمت کنیم و خلق را به خالق متوجّه سازیم.
منتظر نباشید که حتماً کسی بیاید و شما را در سیر الهی حرکت دهد بلکه ابتدا خودتان گام بزنید. اگر شما یک گام بردارید، او دوازده گام بر می‌دارد.
حتّی اگر یک کلمه بلد باشیم و همان را به سایرین تعلیم دهیم، کیفیّت درک این کلمه به اندازه‌ای خواهد شد که به کشف کلّ حقیقت منجر خواهد گشت.
بازگشت
Share
|
