شرط هماهنگی

خدمت كردن، آن هم از طریق انتشار عشق و تعالیم الهی، برای بشر كه سخت بیمار است و در رنج، به دارویی شفابخش می‌ماند. اگر این خدمت، به درستی، با هماهنگی و به تناسب شرایط فرد، و به طور كلّی هدایت شده و آگاهانه انجام شود، به شفا و درمان بشر منجر می‌شود و طبعاً اگر خودسرانه، نادرست، بدون تناسب و هماهنگی، و هدایت نشده صورت پذیرد، چه بسا به رنج و بیماری بیشتر منجر شود...

اگر سلّولی در بدن انسان، بدون هماهنگی و ارتباط با سایر سلّول‌ها و در تعارض و ناهماهنگی با آنها فعالیّت كند، هر چند فعالیّت زیاد و به ظاهر مثبتی هم انجام دهد امّا این سلّولی سرطانی و مرگ‌آور محسوب می‌شود. همین طور است فعّالیّت كسانی كه خودسرانه و با خود محوری، به تعلیم و هدایت انسان‌ها می‌پردازند.

خلاصه‌ی زندگی انبیاء و اولیاء حق و اساتید و ارواح متعالی، بازگشتن و بازگرداندن به سوی هستی بیکران الهی بوده.

انسان در برابر لحظه به لحظه‌ی زندگی خود، درباره‌ی جزء به جزء امكانات خود، در محضر حقتعالی، مسؤول و پاسخگو خواهد بود. زیرا همه‌ی وجود انسان به خداوند تعلّق دارد بنابراین بهترین روش صرف و بكارگیری این فرصت و امكان، به جریان انداختن آن در تحقّق اندیشه‌های الهی و اراده‌ی حق است. این به معنی بازگشت آنها به خداوند می‌باشد كه بهترین و خلاق‌ترین عكس‌العمل هم هست. چیزی را بیهوده از مسیر الهی جدا نكنید. مالك اصلی خداوند است. همه چیز حتّی خودتان به خداوند تعلّق دارید، پس همه چیز را حتّی خودتان را، به خداوند هدیه كرده و بازگردانید تا شایستگی خود را به خداوند نشان داده باشید و البته خداوند، حیات جاودانه و وجود هستی‌بخش خود را به شایستگان می‌بخشد...

سوء استفاده یا استفاده‌ی شخصی از آن چه ناشی از فیض و رحمت الهی است و ناشی از ارتباط ما با روند هدایت است، بدون شك به خشم و غضب خداوند منجر شده و مجازات روح خدا را به دنبال دارد. این بسیار مجرّب است. كم نبوده‌اند كسانی كه خواسته یا می‌خواهند از جریان الهی در جهت ارضای تمایلات و احساسات شخصی و برای رسیدن به خواسته‌های خود استفاده كنند، امّا سرانجام كار همه‌ی اینها ضربه‌ای هولناك و هلاك‌كننده بوده است.

بازگشت

Share