ریسمان الهی

"خدا را به هر نامی‌ كه می‌خواهید بخوانید، بخوانید، بخوانید."(گزیده‌ای از سخنان استاد م. رام الله)

- آن كه به خداوند عشق می‌ورزد، لحظه‌ای از یاد خداوند، لحظه‌ای از خدمت و توجه به خداوند، دمی‌از زمزمه‌ی نام‌های او غافل نمی‌شود. این نشانه‌ی عشق به اوست. مگر نه این است كه فكر و ذكر دایمی‌ عاشق معشوق است. گفتار، اندیشه و احساس و عملش پر از حضور معشوق و برای اوست.

- اسماء پاك و مقدّس الهی را از روی عشق به خداوند و با توجه و درك حضور الهی در هر زمانی كه می‌توانید بخوانید. همه‌ی كارها را با یاد و نام خداوند بیامیزید و همراه كنید

- اگر از سر عشق، خداوند را بخوانید، خود را بر شما و در شما آشكار می‌كند، با ظهور خداوند همه‌ی تاریكی‌ها، همه‌ی رنج‌ها و سختی‌ها و همه‌ی حجاب‌های منیّت پلید و شیطانی نابود می‌گردد.

- اگر بخوانید و بدانید كه او را می‌خوانید، قدرت الهی بر شما آشكار خواهد شد و شگفتی‌ها می‌بینید. شگفتی‌های نام خداوند را با همه‌ی وجود خود صدا بزنید و حضور الهی را دریابید. حضور الهی نور است، نوری كه همه‌ی تاریكی‌ها را می‌زداید.

- اسماء مبارك خالق متعال را بخوانید، كه اگر به راستی خواندید، پاسختان می‌دهد و ندای الهی را  می‌شنوید و بدانید كه رهایی و هدایت در دریافت ندای الهی است.

- با یاد و نام خداوند بخوانید كه این خواب، بیداری و عبادت خداوند است.

- بگذارید كه هوشیاری الهی (درك حضور خداوند) ذرّه ذرّه‌ی وجودتان و زندگیتان را پركند. بركه‌ی خشكیده‌ی وجود خود را در دریای بی كران آگاهی الهی بیفكنید.

- انسان همان است كه بدان توجه می‌كند. به خداوند توجه كنید تا مانند او شوید.

- نام پروردگار مهربان را بر لبان خویش و در ذهن و قلب خود زمزمه كنید. كلام خود را از نور الهی پركن تا بهترین‌ها بر تو واقع شود.

- مگر ممكن است كه كسی به راستی خدا را بخواند و خداوند جوابی ندهد. آیا نقص و خطا در خالق متعال ممكن است؟

- همه‌ی موجودات به سوی خداوند با می‌گردند. همه تسبیح خداوند می‌گویند و نام او را تكرار می‌كنند. تو نیز به خداوند بازگرد كه شادی و آرامش حقیقی جز در نزدیكی به او نیست.

- آرامش جان، زمینی خاصلخیز است كه دانه‌های خواست و نیاز در آن به خوبی می‌روید. خواست‌ها و نیازهای (بحق) خویش را در یاد خداوند كه آرامش جان و قلب است بكارید. زیرا به خوبی تحقّق می‌یابند.

- خداوند همراه كسی است كه او همراه خداوند است. با توجه به خداوند و خواندن نام های او، همراهی و پشتیبانی خدا را به سوی خود جلب كنید.

ـ آنچه در زندگی همه‌ی پیامبران، اساتید و بزرگان تاریخ مشترك بوده، توجه‌ همیشگی به خداوند و ذكر نام های مقدّس اوست.

- نام خداوند آنگاه كه با عشق و آگاهی برده می‌شود در آسمان‌ها را می‌گشاید و به درك اسرار حق منجر می‌گردد.

-‌ زندگی انسان چیزی جز ارتعاشات او نیست و ارتعاشات حاصل اصوات ماست. اصواتی كه در ذهن و قلب انسان جریان دارد. اگر این اصوات الهی شود، و نام های خداوند باشد، زندگی انسان هم الهی و متعالی می‌شود.

- بهترین صدقات ذكر اسماء الله و یاد خداوند است و صدقه، دور كننده‌ی بلاها، بیماری ها، سختی‌هاست.

- محبوبترین و باارزش‌ترین كارها در نزد خداوند، توجه به خداوند و توكّل بر اوست. - خداوند خود را به كسی می‌دهد و وجود خود را به كسی می‌بخشد كه عاشقانه او را صدا می‌زند و او را به سوی خود می‌خواند.

- تكرار نام خداوند ریسمانی است كه ارتباط بین انسان و خداوند را عملی می‌كند. آنگاه كه ریسمان پاره شود...

- ذكر اسماء الهی و مراقبه بر معنای آنها هماهنگ كننده‌ی ارتعاشات انسانی با ارتعاشات كیهانی و هستی است.

- نام‌های پروردگار، داروی بیماری‌ها و ضعف‌های انسان است. هركدام از اسماء حق، گروهی از بیماری ها (ی ذهن و قلب) را درمان می‌كند و اسماء اعظم الهی (ماها مانترا) به دارویی می‌ماند كه همه‌ی دردها و رنجوری‌های انسان را شفا می‌بخشد.

- همه‌ی موجودات مسیر رشد و تكامل خود را طی می‌كنند و این بدان دلیل است كه لحظه‌ای از تسبیح و ذكر خالق خود غافل نیستند. مخلوقات همیشه در توجه و تسلیم به خداوند به سر می‌برند.

- اگر به موجودات هستی، به موجودات زمینی ‌و آسمانی، به جانوران، پرندگان، گیاهان،كوه‌ها و دریاها به كهكشان‌ها، سیارات و ستارگان خوب گوش دهید، همه‌ی موجودات را تسبیح گوی خداوند متعال می‌یابید. همه‌ی هستی را دایماً در عشق ورزی به خداوند و توجه به او می‌بینید. كه صدایشان چیزی جز ذكر حق نیست.

- انسان محصول و تجسم اندیشه‌های خویش است و اندیشه چیزی جز ارتعاش صوت نیست. اگر این اندیشه تاریك، پلید و فاسد باشد، همان طور می‌شویم و اگرنورانی، بزرگ و شادی بخش باشد نیز اینطور می‌شویم.

حال اگر همه‌ی اندیشه‌ها، همه‌ی گفتارها و رفتارها، خدایی و الهی و نام‌های پروردگار اجزاء زندگی و اندیشه‌ی ما باشد... چه اتفاقی خواهد افتاد؟

- آیا در تاریكی می‌توانید ببینید؟ تا نور نباشد دیدن و تشخیص دادن میسّر نیست. اگر نور نباشد، حیات و زندگی وجود ندارد، همه چیز نابود می‌شود و از بین می‌رود. تا نور نباشد، زیبایی و عظمت وجود ندارد. آنجا كه نور نیست تاریكی و جهل است، رنج و وحشت است، بلا و گرفتاری است. بیداری در نور است و خوابیدن و خواب دیدن در تاریكی... واقعیت این است كه بهشت نور و جهنم تاریكی است.

خداوند نور آسمان‌ها و زمین است. هوشیاری الهی كه از ذكر دایمی‌نام های هستی بخش ‌خداوند و توجه به ‌او و درك حضوری او ناشی می‌شود، نور است. آنگاه كه هشیاری الهی جریان یابد، نور الهی در هستی‌مان ظاهر می‌شود.خداوند هر لحظه مخلوق خود را، انسان را به سوی خود می‌خواند. ما باید چكار كنیم؟ آیا او كه با آن بزرگی و مقام عظیمش هر لحظه ما را صدا می‌زند، نباید در هر لحظه پاسخش بدهیم و لبیك گوییم؟

اگر در محضر پادشاهی باشید و صدایتان بزند، بارها صدایتان بزند امّا به او پاسخی ندهید، بی اهمیت و بی اعتنا به كار خود مشغول باشید، پادشاه در باره‌ی شما چه حكم می‌كند و چه فرمان می‌دهد؟

حداقل تنبیه شما این است كه از كاخ زیبا، از خانه‌ی شادی‌بخش و سرشار از آرامش پادشاه رانده شوید. باید از شهر پادشاه، از ملكوت الهی خارج شوید. این حدّاقل مجازات شماست وای به روز اشّد مجازات...

- برای استخراج نیروها و گنج‌هایی كه در دل زمین است می‌بایست زمین را بشكافیم. اما شكافتن زمینی تا اعماق آن با دست خالی مقدور نیست. به وسایلی برای نفوذ به اعماق و دسترسی به دل زمین نیاز است. اسماء پروردگار وسایلی هستند كه با آنها می‌توانید به اعماق وجود خود دست یابید و نیروها و گنج‌های پنهان در هستی خود را به دست آورید. توجه به خداوند، نیرویی است كه به واسطه‌ی اسماء الهی، زمین وجود را می‌شكافد و عشق به خداوند می‌بایست انگیزه‌ی كندن و كاویدن این زمین باشد. جز با این انگیزه دسترسی به اعماق زمین ممكن نیست.

- نور خورشید دارای شعاع‌های فراوان و بیشماری است. خورشید وجود انسان كه همان روح الهی است نیز دارای شعاع‌هایی است. اگر این رشته‌های نورانی نباشد، نوری هم وجود ندارد. هر كدام از این رشته‌های نورانی یكی از نام های خالق متعال است. اگر نام های خداوند را با آگاهی و توجه‌ی كامل و با عشق به خداوند تكرار كنید، این خورشید عظیم، فروزان، و جهان‌تان روشن شده و سپس ‌زندگی دیگران را به نور الهی خود روشن و نورانی می‌كنید.

- باران كه از ابرها می‌بارد، آلودگی‌ها و پلیدی‌های زمین را پاك و آن را زنده و شكوفا می‌سازد. آنگاه كه قطرات اسماء الهی از ابرهای عشق به خداوند فرو ریزد و باران توجه به خداوند پدید آید، زمین وجود انسان پاك و شكوفا می‌شود، به این ترتیب دانه‌هایی را كه خداوند در روح و جان انسان كاشته (نیروها، قابلیت‌ها و كیفیات باطنی) شكوفا شده و می‌رویند. وجود انسان، زنده می‌شود و به ‌حیات الهی زندگی شاد و پربار می‌‌شود و بهشت الهی عیان می‌گردد.

بازگشت

Share