بیایید

هان ای زمینیان! آگاه باشید كه خالق‌تان شما را به سوی خود خوانده، دعوتش را اجابت كنید. حجّتش را بر شما تمام كرده، از خشم بهراسید... قلب‌تان را بگشایید و بشنوید، بشنوید آنچه را كه درمان شماست.

رها كنید آنچه رها كردنی است، آنچه فنا شدنی است، آنچه از پرواز محروم‌تان كرده، رهایش كنید...

بشتابید،بشتابید،به سوی رستگاری بشتابید، به سوی خداوند بشتابید، بشتابید به سوی عشق و به سوی آسمان‌ها كوچ كنید پیش از آنكه به جایی دیگر كوچ‌تان دهند. كوچ كنید به سوی ملكوت الهی، خداوند شما را به خانه‌ی خود، به بهشت خود و به قلب خود خوانده، لبیك گویید و دعوتش را بپذیرید.

راه ملكوت پیش روی شماست، تسلیم باشید آنگاه راه را پیموده‌اید، بیایید ای ره گم كردگان، ای اسیران، راه این است و این عشق است و عشق، تسلیم. بیایید ای در بند شدگان، ای بینوایان، رهایی اینجاست.

ای بیماران! شفای شما در كلام خداوند است. گوش كنید، شفا یابید. ای دردمندان، كلام او عشق است، درد خود را با عشق درمان كنید.ای زخم خوردگان بیایید، مرهم شما در كلام خداوند است.

بیایید ای كسانی كه دنیا را زود شناختید و انتهایش را دیدید و فریبش را دریافتید. اگر پایانش را ندیدید آغازش را ببینید كه جدایی است...

ای ره گم كردگان به كدام راه، به كجا می‌روید؟ بیایید كه دیگر فرصتی نیست. ای جاهلان، ای خفتگان بیایید و‌بشنوید كه كلام خداوند بیداری است. كلام خدا پایان تنهایی است. ای مضطربان بشنوید زیرا كلام او صدای عشق است.

ای هوسرانان گمان برده‌اید كه لذت می‌برید؟ هرگز! این را لذت ننامید. زیرا در خود، رنجی عظیم و سمیّ ‌مهلك در بر دارد. از این مار خوش خط و خال دوری كنید كه زهری هلاك كننده دارد. از زهر این دنیا، از تمایلات آن بپرهیزید كه قلب‌تان، آنجا كه معبد آرامش و شادی شماست با زهر آن می‌میرد. قلب مرده آخرین مرگ است، آخرین رنج است و آن تنهایی ابدی است.

ای دوستان دنیا، این لاشه‌ی گندیده را به حال خودش بگذارید. در شگفتم كه چطور بوی گندیده‌اش را تحمل كرده‌اید. شاید هم سال‌هاست كه دیگر تحملش را ندارید. بپرهیزید از آرزوهایی كه سراسر فریب است. از گذشتگان عبرت بگیرید. به هر آرزویی كه رسیدند آن را سرابی یافتند و دروغی نامیدند...

خانه‌ی شما در اعماق آسمان‌هاست. ملكوت الهی خانه‌ی شماست. چگونه به این خانه‌ی تاریك و متعفن راضی شده‌اید؟ عجب بر شما. عجب بر شما...

بشكنید، دیوارهای این قفس را، باز كنید زنجیرهای این اسارت را و آنگاه آسمان‌ها و ملكوت خداوند پذیرای شمایند...

مگر فراموش كرده‌اید كه عهد بسته‌اید و برای آن كه به عهد خود وفا كنید به دنیا آمدید؟ امّا چه زود شكستید! چه زود. این دنیا وادی امتحان‌هاست. وفایتان را آشكار خواهد نمود. امّا بدا به حال خیانتكاران، بدا به حال خیانتكاران، بدا به حال خیانتكاران.

بازگشت

Share