بسيار سفر بايد ...
به نام خداوند بخشنده‌ي زنده‌ي حاضر
اين روزها براي سفر كردن به چهار گوشه‌ي جهان، لازم نيست مخارج سنگين متحمل شويم و چمدان به دنبال بكشيم؛ كافي است انگشت‌مان را (كاملا آهسته و بدون فشار!) بر روي دكمه‌هاي تعويض كانال تلويزيون قرار دهيم تا از اخبار و اوضاع ملل مختلف باخبر شويم. اما هنوز اين توصيه كه "سفر کنید تا ببينيد و پند بگیرید" از اعتبار ساقط نشده چرا كه اولاً از پشت صفحه‌ي تلويزيون فقط مي‌بينيم و نمي‌توانيم شخصاً بچشيم و تجربه كنيم، ثانيا در سفر، فرصت فكر كردن داريم و هزار و يك مشغله و مسئله براي رسيدگي و حل شدن، منتظر ما نيستند. اين سفرها را كه به قصد مشاهده و تفكر انجام مي‌شود مي‌توانيم بدون اين كه به راه دوري برويم، حتي در دنياي شگفت‌انگيز وجود خودمان انجام بدهيم و به يافته‌هاي تكان دهنده‌اي برسيم اما من مدتّی پیش، به یک سرزمین دیگر با آدم‌ها، آب و هوا و فرهنگ و رسوم متفاوت مسافرت كردم و چيزي كه نظر مرا در این سفر به خود جلب کرد گوناگونی و در عين حال، وحدت بود.
خداوند بزرگ از روح خود در انسان دمید امّا صورت و رنگ و ظاهر ابناء بشر را متفاوت قرار داد. این هم یکی از تدابیر خداوند است تا انسان فراموش‌کار، با دیدن همنوعان خود به یاد آورد که آن نیروی برتر، آن اندیشه‌ي بزرگ و محیط بر همه چیز، از چه عظمت و اقتداري برخوردار است. تنوع آب و هوا و پوشش گياهي و جانوري از يك طرف و توانايي شگفت‌انگيز سازگاري با شرايط و اقليم‌هاي مختلف از طرف ديگر، چشم عقل را خيره مي‌كند و در اين ميان، مشاهده‌ي انساني كه در مركز اين مجموعه قرار گرفته، زبان را به جمله‌ي فتبارک الله احسن الخالقین مي‌گشايد: پرخیر و پاینده است خدایی که این چنین همه چیز را به بهترین صورت خلق کرد.
انسان‌هایی كه در اين سفر می‌دیدم با معيارهاي ظاهري، از زیبايي محروم ولی در رفتار، بسیار متواضع، صبور و خوش‌خلق بودند. خيلي راحت با آنها ارتباط برقرار كردم. پس از مدتي متوجه شدم كه اگر چه دين و نام خدايمان با يكديگر تفاوت دارد اما بسياري از تعاليم اساسي كه به آنها پايبنديم، مشابه به نظر مي‌رسند. با وجود تمام اختلافات نژادی، قومی و دینی، خدای ما یکی بود. آن چيزي كه تفاوت داشت، راه و رسم عشق ورزيدن به او بود؛ من به يك طريق سعي مي‌كنم به خدا نزديك شوم و آنها در تلاشند تا به طريق و با رسوم ديگر اين كار را انجام دهند. آن روحي كه درون همه‌ي ما آدم‌های به ظاهر متفاوت، به وديعه گذاشته شده، يك منشأ دارد اما شيوه‌هايي كه براي رشد دادن و به تعالی رساندن آن قرار داده شده، متعدد است؛ برخي از آنها كامل‌تر و برخي شايد نارساتر هستند، اما واقعيت اين است كه هدف همه‌ي ما كه به آن یگانه‌ي بي‌همتا ايمان داريم، بازگشتن و پيوستن به اوست. قضاوت اين كه كدام‌يك موفق‌تر هستيم، با ما نيست. آيا اين درس، ارزشمندترين سوغاتي نيست كه مي‌توان از سفر به ارمغان آورد؟
ن. آ. و نورا
بازگشت
Share
|
