|
نگاهي به احاديث قدسي مرتبط با ذكر
دعوت و اجابت
خداوند سبحان به مردمان مي فرمايد:
اي فرزندان آدم!
1. مرا ياد كنيد، تا پاسختان گويم.
2. مرا با قلب‌هاي خالي [از شرك و آلودگي ...] بخوانيد، تا شمارا با درجات و مقام‌هاي عالي اجابت كنم.
3. مرا از سراخلاص و تقوا بخوانيد، تا به بهشت جاودان پاسختان گويم.
4. مرا با بيم و اميد بخوانيد، تا در همه امور برايتان توفيق و گشايش قرار دهم.
5. مرا با نام‌هاي بلندْمرتبه‌ام بخوانيد، تا شمايان را با وصول به خواسته‌هاي ارجمند پاسخ گويم.
6. مرا در اين وادي خراب و فناپذير بخوانيد، تا شما را در سراي پاداش و جاويدِ آخرت پاسخ گويم.
"سايت معارف اسلامي واشنتگتن، كتابخانه، از اوج آسمان، على اكبر مظاهرى، قم ، مؤ سسه فرهنگى انتشاراتى ((پارسايان ))، زمستان 1375"
هر كس مرا در نفس خود ذكر كند!
رسول خدا (ص) فرمود: ندانسته‌اي كه حق سبحانه و تعالي مي‌گويد هر كه مرا در نفس خود ذكر كند من نيز او را در نفس خويش ذكر كنم و هر كه مرا در ملايي ذكر كند، من در ميان جمعي بهتر از آن او را ذكر كنم.
" هر كس كه به علت ذكر من از درخواست خود بازماند، به او بدهم بهتر از آنچه به كسي كه از من درخواست كرده داده‌ام. و هر كسي كه مرا در پنهاني يادكند، من او را آشكارا ياد نمايم".
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
حضرت صادق (ع ) فرمود: همانا خداي عزوجل فرمايد: هر كه بسبب ذكر من از درخواست و پـرسـش از مـن سـرگرم شود (بطوري كه درخواست و حاجات خود را فراموش كند) باو بدهم بهتر از آنچه ميدهم بآنكس كه از من درخواست كند.(و ذكر من او را سرگرم نكرده).
"اصول كافي"
حضرت صادق (ع ) فرمود: خداي عزوجل فرموده: هر كه مرا در نهاني ياد كند من او را آشكارا ياد كنم.
"اصول كافي"
در بعضي از احاديث قدسي آمده است:
"هر بنده‌اي كه بر قلب او آگاه شوم و ياد خود را بر آن قلب مستولي ببينم، داوري خود را از او باز گرفته، همنشين و هم‌سخن و مونس او خواهم بود".
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
يادم كنيد تا يادتان كنم
خداوند مقتدر و با شکوه مي فرمايد: "هر گاه بنده‌ي من، ديدار مرا دوست بدارد، ديدارش را دوست مي‌دارم. هر گاه در پيش خود يادم کند، در پيش خود يادش مي‌کنم و هر گاه که در جمع يادم کند، در جمعي بهتر از آن يادش کنم و هنگامي که به اندازه‌ي يک وجب به من نزديک شود به اندازه‌ي يک زراع به او نزديک شوم و هر گاه به اندازه‌ي يک زراع به من نزديک شود به اندازه يک باع به او نزديک شوم."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
محبّت خدا و دوستي دنيا
خداوند كريم به آدمي مي فرمايد:
اي فرزندآدم!
1. به همان مقدار كه دلت به دنيا مايل شود، محبّتم را از قلبت بيرون مي‌كنم؛ زيرا من محبتم و دوستي دنيا را هرگز در يك قلب، فراهم نمي‌آورم.
2. خويشتن را براي عبادت و پرستشم فارغ و مهيّا كن.
3. و كردارت را از ريا خالص كن، تا جامه محبّتم را بر تو بپوشانم.
4. به سوي من روي آور و خويشتن را براي ذكر و يادم فارغ گردان، تا نزد فرشتگانم از تو [به نيكي] ياد كنم.
چنانكه در روايت امام باقر (ع) از جد بزرگوار خود رسول خدا (ص) نقل مي‌كند كه فرمود:
خداي عز و جل فرمود: هر گاه بخواهم براي مسلماني خير و بركت دنيا و آخرت را جمع كنم براي او قلب خاشع و زبان ذكرگو قرار ميدهم.
"فضايل و آثار ذكر،مؤلف عليرضا مسعودي، انتشارات ام‌ابيها، چاپ سوم تابستان1383ص34"
ياد كردي دوسويه
خداوند به آدمي مي‌فرمايد:
اي فرزندآدم!
1. خاضعانه يادم كن، بزرگوارانه يادت مي‌كنم.
2. مجاهدانه يادم كن، آشكارا و با مشاهده يادت مي‌كنم.
3. روي زمين يادم كن، زير زمين [در قبر] يادت مي‌كنم.
4. با نعمت و سلامت يادم كن، در سختي و تنهايي يادت مي‌كنم.
5. با طاعت يادم كن، با مغفرت يادت مي‌كنم.
6. در سلامت و ثروت يادم كن، در فقر و تنگنا يادت مي‌كنم.
8. با احسان به بينوايان يادم كن، در آرامشگاه بهشت جاودان يادت مي‌كنم.
9. به بندگي يادم كن، به پروردگاري يادت مي‌كنم.
10. با تضرّع و خشوع يادم كن، با كرامت و تجليل يادت مي‌كنم.
11. ثناگويانه يادم كن ، مهربانانه يادت مي‌كنم.
12. با وانهادن دنيا يادم كن، با نعمت‌هاي جاودان يادت مي‌كنم .
13. در تنگناهاي هلاكت‌بار يادم كن، با حيات كامل و زندگي پايدار يادت مي‌كنم.
"سايت معارف اسلامي واشنتگتن، كتابخانه، از اوج آسمان، على اكبر مظاهرى، قم ، مؤ سسه فرهنگى انتشاراتى ((پارسايان ))، زمستان 1375"
ارادت و رحمت
خداوند به آدمي مي‌فرمايد:
اي فرزند آدم!
1. تو اراده مي‌كني و من نيز اراده مي‌كنم، و [امّا] تحقّق نمي‌يابد، مگر آنچه من اراده مي‌كنم.
2. پس، كسي كه مرا قصد كند [و مقصودش من باشم ] مرا مي‌شناسد و به من معرفت مي‌يابد.
3. و كسي كه مرا بشناسد، مرا اراده مي‌كند [و تنها خواسته او، من مي‌شوم ].
4. و آن كه مرا بخواهد، مرا مي‌طلبد [و در پي يافتنم بر مي‌آيد].
6. و آن كه مرا بيابد، خدمتم مي‌كند.
7. و آن كه مرا خدمت كند، يادم مي‌كند [ و ذكر و يادم با جانش درمي‌‌آميزد].
8. و كسي كه مرا ياد كند، من نيز با رحمت خويش ، او را ياد مي‌كنم.
"سايت معارف اسلامي واشنتگتن، كتابخانه، از اوج آسمان، على اكبر مظاهرى، قم ، مؤ سسه فرهنگى انتشاراتى ((پارسايان ))، زمستان 1375"
خداوند پاك فرمايد:
"هر گاه بدانم كه ذكر (و ياد من) بر بنده‌ام مستولي گشته، علاقه‌ي او را به ذكر و دعا و راز و نياز با خود زياد گردانم. و هر گاه كه چنين بنده‌اي بخواهد به اشتباه بيفتد، بين او و اشتباهش حايل شوم و نگذارم كه خطا كند. ايشان كساني‌اند كه هر گاه اراده كردم كه اهل زمين را به هلاكت افكنم، اراده‌ام را به خاطرشان به تأخير اندازم".
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
"من همنشين كسي هستم كه مرا ياد كند."
"فضايل و آثار ذكر، مؤلف عليرضا مسعودي، انتشارات ام‌ابيها، چاپ سوم تابستان1383ص29"
همنشيني با ذاكرين
حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: همانا فرشتگان بر مجالس و انجمن‌هاي ذكر و ياد خدا مي‌گذرند، بر فراز آنها مي‌ايستند، و به واسطه‌ي گريه‌هاي آنان گريه مي‌كنند، و بر دعاي آنان آمين مي‌گويند. و هر گاه فرشتگان به آسمان پرواز مي‌كنند، خداوند بلند مرتبه مي‌فرمايد: "فرشتگان من كجا بوديد؟" با اين‌‌كه خود داناست كه در كجا بودند پس عرض مي‌كنند: پروردگارا! تو داناتري كه ما در مجلسي از مجالس ذكر حاضر شديم پس ذكر كنندگان را ديديم كه تو را تسبيح و تقديس كرده و نيز از تو طلب آمرزش مي‌كردند. از آتش تو مي‌ترسيدند و به پاداش تو اميد بسته بودند.
پس خداوند بلند مرتبه فرمايد: "شما را گواه مي‌گيرم كه همانا من ايشان را آمرزيدم و از آتش دوزخ امان دادم و براي آنها بهشتم را واجب كردم." پس فرشتگان مي گويند: پروردگارا! همانا تومي‌داني كه در ميان اين گروه كساني بودند كه ذكر تو را نمي‌گفتند.
پس خداوند پاك فرمايد: "مسلماً آنها را به خاطر همنشيني‌شان با اهل ذكر من آمرزيدم؛ زيرا كه همنشين ذاكرين بدبخت نمي‌شود."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
خداوند والا مقام مي‌فرمايد:
"مرا ياد كنيد تا شما را با نعمت دادن ياد كنم. مرا با اطاعت و بندگي ياد كنيد تا شما را با نعمت‌ها و احسان و رحمت و بهشت ياد كنم."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
خداوند به حضرت داوود وحي کرده بود که در زمان آسايش و خوشي به ياد من باش تا من در هنگام سختي و گرفتاري دعايت را اجابت کنم.
"بحارالانوار"
حضرت صادق (ع) فرمود: خداي عزوجل فرمايد: اي فرزند آدم مرا در ميان مردم ياد كن تا من تو را در ميان گروهي بهتر (يعني فرشتگان) ياد كنم.
"اصول كافي"
ابن فضال در حديث مرفوعي (كـه سند آن را به معصوم رسانده) حديث كند كه خداي عـزوجـل بـه عـيـسـي‌‌عـليهالسلام فرمود: اي عيسي مرا در خاطر خود ياد كن تا من نيز تو را بـه‌يـاد آرم، و مـرا در مـيـان مردمان ياد كن تا من نيز تو را در ميان جمعي بهتر از جمع آدميان (يـعـنـي فـرشتگان ) ياد كنم، اي عيسي دلت را براي من نرم كن و در تنهايي‌ها بسيار مرا يـاد كـن و بـدان شـادي مـن بـه‌ايـنـسـت كـه بـراي مـن تـواضـع كـنـي، و در ايـن بـاره زنده (دل) باش و مرده (دل و افسرده) مباش.
"اصول كافي"
زماني که سوار کشتي شد خداوند به او وحي کرد: "اي نوح اگر از غرق شدن مي ترسي مرا هزار بار تسبيح بگو و نجات بجو من تو و هرکه به تو ايمان آورده را نجات مي دهم."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
خداوند با عظمت به داوود (ع) وحي كرد:
"اي داوود! به من خوش باش، با ياد من مشعوف شو، با مناجات من، صاحب نعمت شو كه به زودي زمين را از بندگان خالي كرده و لعنت را مخصوص ظالمان بسازم".
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
خداوند بلند مرتبه به حضرت داوود (ع) وحي فرستاد:
"اي داوود! هر كس دوستي را دوست بدارد، گفته‌اش را تأييد مي‌كند و هر كس از دوستي خشنود باشد، از كردارش راضي است. و هر كس اطمينان به دوستي داشته باشد، به او اعتماد دارد. و هر كس به دوستي اشتياق دارد، در حركت به سويش كوشش مي‌كند.
اي داوود! ياد من براي يادكنندگانم، بهشت من براي اطاعت كنندگانم، محبت من براي مشتاقانم و خود من مخصوص دوستدارانم است".
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
امام صادق عليه السلام: خداوند متعال فرمود: اي پسر آدم! در درون خود به ياد من باش، تا من نيز در جانم به ياد تو باشم ؛ اي پسر آدم! در خلوت به ياد من باش تا در خلوت به ياد تو باشم؛ اي پسر آدم! در ميان جمع مرا ياد كن، تا تو را در ميان جمعي بهتر از جمع تو ياد كنم.
"منتخب ميزان الحكمة"/ البحار : ٩٣ / ١٥٨ / ٣١
ذكر پيوسته
حضرت رسول (ص) در شب معراج به خداوند سبحان گفت: پروردگارا! چگونه پيوسته به ذكر و ياد تو مشغول باشم؟ خداوند فرمود: "از مردم خلوت گزين و به تلخي و شيريني دنيا بي‌اعتنا باش. خانه و شكم خود را از زينت‌هاي دنيوي خالي كن.
اي احمد! مواظب حالات خود باش و بسيار دقت كن كه مبادا به دنيا تمايل پيدا كني، همانند كودكاني مباش كه هر گاه به رنگ‌هاي سبز و زرد نظر مي‌اندازند آن را دوست مي‌دارند و به اندك چيزي كه به دست مي‌آورند خرسند مي‌گردند."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
حضرت صادق (ع) فرمود: خداي عزوجل به موسي فرمود: زبانت را دنبال دلت قرار ده تا سالم بماني، و در شب و روز مرا بسيار ياد كن و گناه را از كان و معدنش دنبال مكن كه پشيمان شوي، زيرا خطا كاري و گناه وعده گاه اهل دوزخ است.
"اصول كافي"
حضرت امام صادق عليه السلام فرمود: در آنچه خدا با موسي مناجات كرد (اين بـود كـه) فـرمـود: اي مـوسـي مـرا در هـيچ حالي فراموش مكن زيرا كه فراموش كردن من دل را مي‌‌ميراند.
"اصول كافي"
حضرت صادق (ع) فرمود: خداي عزوجل به موسي فرمود: در شب و روز مرا بسيار ياد كن و هنگام ذكر من خاشع باش، و به هنگام بلايم شكيبا باش، و پيش ذكر من آسوده باش(چـون بـا ذكـر مـن دل آسـوده شـود) و مرا بپرست و چيزي را شريك من قرار مده ، بازگشت بـه سـوي مـن اسـت، اي مـوسـي مرا (براي روز درمانگي ) ذخيره خود ساز، و گنج كردارهاي شايسته و پاينده خود را به من بسپار.
"اصول كافي"
امام صادق (ع)فرمود: خداي عزوجل بـه موسي وحي كـرد: اي موسي بـه زيادي مال شاد مشو، و ذكر مرا در هر حالي وا مگذار (از ياد من بيرون مرو) زيرا زيادي مال گناهان را فراموش سازد، و واگذاردن ذكر من دل‌ها را سخت كند.
"اصول كافي"
ذاكر و خاشع باش
خداوند به موسي (ع) وحي كرد: "در شب‌ها مرا زياد ذكر بگو و همچنين در روزها، تا در نزد من بنده‌ي ذاكر و خاشعي باشي."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
ياد من به هر صورت نكوست
حضرت موسي(ع) از پروردگار خود پرسيد: بار الها! گاهي مجلسي براي من پيش مي‌آيد كه من تو را عزيزتر و والاتر از آن مي‌دانم كه در آن مجلس يادت كنم و نامت را ببرم.
خداوند فرمود: "اي موسي! ياد كردن من در هر حالي خوب است."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
همنشين يادكنندگان
در تورات نوشته شده‌است كه حضرت موسي(ع) از خداوند پرسش كرد و عرض نمود: پروردگارا! آيا تو به من نزديكي تا با تو آهسته راز گويم يا از من دوري تا فريادت زنم؟
خداوند مقتدر و باشكوه به او وحي فرمود:
"اي موسي! من همنشين كسي هستم كه مرا ياد كند."
حضرت موسي(ع) عرض كرد: كيست كه در پناه توست، روزي كه پناهي جز پناه تو نيست؟
خداوند فرمود:
"آنان كه مرا ياد كنند، پس من نيز آنها را ياد كنم، و آنان كه به خاطر خشنودي من با هم دوستي نمايند، پس من نيز آنها را دوست دارم، آنان كساني هستند كه اگر بخواهم به اهل زمين بلا و بدي برسانم، يادشان كنم و به خاطر ايشان، آن بلا را از اهل زمين دور گردانم."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
پيامبر اسلام(ص) فرمايد: جبرئيل بر من فرود آمد و گفت: اي محمد! پروردگارت تو را سلام مي‌رساند و مي‌فرمايد:
"هر زماني كه مرا در آن زمان يادكني، آن زمان در پيشگاه من براي تو اندوخته شده‌است. و هر زماني كه به ياد من نباشي همان زمان از عمر تو ضايع و تباه شده است."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
پندهاي الهي به يكي از پيامبران اولوالعزم
"ياد مرا با زبانت زنده‌دار و مهرم را در دلت بپرور. در ميان بندگانم، به اندرز من حكم كن و ميانشان به عدل من قيام كن و درون‌ها را از بيماري شيطان شفا ده."
"بيدار بمان و از رحمت من نااميد مشو. با هر كه مرا تسبيح گويد، مرا به پاكي ياد كن و با سخنان پاك مرا تقديس كن."
"مرا در نزد بالش خود بجوي تا همان جا بيابي. با دلي پر از مهر مرا بخوان كه من از همه‌ي شنواها، شنواترم و كساني را كه به درگاهم دعا مي‌كنند، جواب ميدهم."
"مرا بخوان همچون غريق اندوهگيني كه فريادرسي ندارد."
"دلت را برايم پاك كن و در خلوت‌هايت بسيار يادم باش آگاه باش كه خشنودي من در آن است كه به درگاه من اظهار زبوني كني. در اين راه زنده باش و مرده مباش."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
تباهي عمر
حديث قدسي است که هنگامي که حضرت موسي با خداوند راز و نياز داشت خداوند بلند مرتبه فرمود:
"هنگام ياد کردن من خاشع و فروتن، و در وقت خواندن نامم به رحمت من مشتاق باش ... هرگاه مرا بخواني ترسان و هراسان و بيمناک باش. براي من صورت برخاک بگذار و با گرامي ترين اعضاي تنت سجده کن. براي فرمان برداري‌ام در برابر من بايست و با من مناجات کن. هنگام مناجات هراسان و بادلي لرزان باش ... اوصاف نيک مرا به نادانان بياموز ... به آنها بگو در آن گمراهي که فرو رفته اند ادامه ندهند، زيرا به چنگ گرفتن من، و موًاخذه کردن من، دردناک و سخت است.
به زاري به درگاهم فروتني کن و به آواز گريان، کتاب مرا بخوان و بدان که من تو را مي‌خوانم، همچون آقايي که برده‌ي خود را مي خواند تا او را به جايگاه شريفي برساند. اين فضلي است از جانب من برتو و پدران پيشين تو."
از ياد من غافل نشوند
در تورات آمده است: "اي موسي! هر كه مرا دوست دارد، فراموشم نمي‌كند؛ و هر كه به لطف و رحمت من اميدوار است، بر درخواست خود اصرار و پافشاري مي‌نمايد.
اي موسي! هيچ‌گاه من از بندگان خود غافل و از احوال آنها بي‌اطلاع نيستم؛ اما دوست دارم كه فرشتگانم صداي ناله و تمناي بندگانم را در هنگام دعا بشنوند و ببينند چگونه آدميان به من تقرب مي‌جويند و من آنها را حفظ مي‌كنم. اي موسي! به بني‌اسرائيل بگو: به دنبال خواهش‌هاي نفساني نروند كه نعمت از آنها سلب شود؛ و از ياد من غافل نشوند كه نعمت از ايشان گرفته شده، پست و بي‌مقدار گردند؛ و در دعا اصرار و پافشاري نمايند تا اين كه مستجاب نمايم و زيادي نعمت را به عافيت بر آنها گوارا كنم."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
نقش انگشتري يكي از پيامبران اولوالعزم اين بود:
"خوشا بر بنده‌اي كه وجودش بيانگر يادخدا باشد؛ و واي بر بنده‌اي كه وجودش بيانگر فراموشي خدا باشد."
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
غفلت چرا؟!
خداوند رحمان به آدمي مي فرمايد:
اي فرزندآدم !
1. اگر خداوند، رزق و روزي‌‌ات را به عهده گرفته است، پس نگراني و تلاش طولاني[و بي‌جا و حرص بر دنيا] چرا؟!
2. و اگر آفرينش همه اشياء، به راستي از آنِ من است، پس بخل ورزيدن چرا؟!
3. و اگر شيطان، دشمن من [و تو] است، پس غفلت چرا؟!
4. و اگر حسابرسي و عبور از صراط، حقّ است، پس جمع كردن مال چرا؟!
5. و اگر كيفر خداوند، حق است، پس گناه كردن چرا؟!
6. و اگر پاداش و ثواب خداوند متعال در بهشت، حق است، پس استراحت [و سُستي ] چرا؟!
7. و اگر همه چيز [و تمامي حوادث جهان ] به قضا و قَدَر من است، پس بي تابي و جَزَعو چرا؟!
8. براي آنچه از دستتان مي‌‌رود تأسف نخوريد و نيز براي آنچه به شمايان ميدهم شادماني نكنيد [و مغرور نشويد، زيرا اينها همه وسيله امتحان الهي است ].
ثمرات عبادت و آفات غفلت
خداوند به آدمي مي فرمايد:
اي فرزندآدم!
خويشتن را براي عبادت من، فارغ البال كن و خالصانه به پرستشم بپرداز تا اين كه:
1. قلبت را سرشار از بي نيازي كنم.
2. و دستانت را پر از رزق و روزي نمايم.
و از ياد من غافل مشو؛ چرا كه اگر از ذكر من غفلت ورزي:
1. قلبت را مملوّ از فقر و نياز مي‌كنم.
2. و بدنت را به سختي و خستگي دچار مي‌سازم.
3. و سينه‌ات را پر از اندوه و تشويش مي‌نمايم.
4. و جسمت را بيمار مي گردانم.
5. و دنيا و زندگاني اين جهانت را در تنگنا و سختي قرار ميدهم.
غفلت تا كي ؟!
خداوند رحمان به غافلان مي‌فرمايد:
اي فرزندآدم!
1. همه روزه از عمرت كاسته مي‌شود و تو نمي‌داني [و هشيار نمي‌شوي و از غفلت به در نمي‌آيي ]!
3. نه به اندك قانع مي‌شوي،
4. و نه به بسيار سير مي‌گردي!
چه فراوانند!...
خداوند حكيم به آدمي مي‌فرمايد:
اي فرزندآدم!
1. چه فراوان ((چراغ‌هايي)) كه ((باد)) خاموششان كرد؟!
2. و چه بسيار ((عابداني)) كه ((عُجب و غرور)) فاسدشان نمود؟!
3. و چه بسيار ((فقيراني)) كه ((فقر)) تباهشان ساخت ؟!
4. و چه زياد ((ثروتمنداني)) كه ((ثروت)) فاسدشان كرد؟!
5. و چه فراوان ((سالمان و بي درداني)) كه ((عافيت و بي دردي)) به تباهي‌شان كشاند؟!
6. و چه بسيار ((عالماني)) كه ((علم)) فاسدشان كرد؟!
[پس ، نيك بنگر و عبرت گير كه مبادا ((غفلت)) بر تو چيرگي يابد!]
فرجام هولناك !
خداوند به آدمي مي فرمايد:
اي فرزندآدم!
1. دلت سخت شده و قلبت را قساوت فراگرفته است، زيرا شكوه و عظمت خداوند را از ياد برده اي.
2. پس، اگر خداوند را مي‌شناختي و به عظمت او معرفت مي‌داشتي، همواره از وي هراسناك بودي و به وعده و نويدهايش اميد مي‌بستي.
3. واي بر تو! چگونه است كه ((لَحَدِ)) خويش و تنهايي‌‌ات در آن را به ياد نمي‌آوري[و به آن جايگاه پرخطر و آن فرجام هولناك، در حفره قبر، نمي انديشي]؟!
فرو نشاندن خشم
خداوند رحمان به خشم آلودگان مي‌فرمايد:
اي فرزندآدم!
هنگامي كه خشمگين شدي [و خواستي خشمناكانه عمل كني] مرا به ياد آر [و خشمت را فرونشان و طغيان مكن] تا من نيز هر گاه خشم گرفتم، تو را به ياد آرَم [و مراعاتت كنم و خشمگينانه كيفرت ندهم] و مانند كساني كه هلاكشان كردم، هلاكت نكنم.
ستمكاران يادم نكنند
خداوند بلند مرتبه به حضرت داوود (ع) وحي فرمود:
"به زورگويان و ستمگران بگو كه مرا با آن حالي كه دارند، ياد نكنند و هر بنده‌اي كه مرا ياد كند، من او را ياد كنم و چون ايشان را با آن حال ياد كنم، برايشان لعنت فرستم".
"احاديث قدسي از کتاب صداي او، حميد رضا همتّي، جلد 2، حم 1380"
كاوشگران نور
بازگشت
Share
|
